ارزيابي خصوصيات مكانيكي و دوامي روسازي بتن ژئوپليمري حاوي خاكستر بادي و دوده سيليسي

در سال هاي اخير با استفاده بيش از حد سيمان باعث توليد بي رويه گازهاي گلخانه‌اي شده كه يكي از عواقب آن گرمايش زمين بوده است. اين اثرات مخرب باعث شد تا توجه بيشتر به استفاده مواد پوزولاني گردد. در اين پژوهش دوام بتن ژئوپليمري (سرباره قليا فعال) حاوي دوده سيليسي و خاكستر بادي در برابر محيط هاي خورنده اسيدي، سولفاته و همچنين مقاومت فشاري، خمشي، كششي و نفوذپذيري يون كلر مورد بررسي قرار گرفت، مقدار خورندگي محيط هاي مختلف توسط آزمايش مقاومت فشاري و افت وزني با هم مقايسه گرديد. نمونه ها بعد از 7 روز عمل آوري در آب آهك، به مدت 180 روز در محلول اسيد سولفوريك، سولفات منيزيم و سولفات سديم قرار گرفتند، ابتدا افت وزني نمونه ها، سپس مقاومت فشاري نمونه ها پس از قرار گيري در محيط خورنده اندازه گيري شد. همچنين مقاومت فشاري، خمشي، كششي و نفوذپذيري يون كلر اندازه گيري شد. در  اين پژوهش با افزايش جايگزيني دوده سيليسي و خاكستر بادي بجاي سرباره در بتن، مقاومت فشاري، خمشي، كششي و دوام كاهش و نفوذپذيري يون كلر افزايش يافت، در واقع بهترين نمونه بتن ژئوپليمري سرباره خالص مي باشد كه داراي مقاومت فشاري 53.45 مگاپاسكال، مقاومت خمشي 6.05 مگاپاسكال، مقاومت كششي 5.5 مگاپاسكال، جريان عبور يون كلر 6067  كولمب و مقاومت فشاري بعد از قرار گيري در اسيد سولفوريك، سولفات منيزيم و سولفات سديم به ترتيب 43.92، 44.8 و 45.9 مگاپاسكال و همچنين افت وزني بعد از قرار گيري در اين محلول ها به ترتيب 21، 14 و 12 گرم مي باشد.