ارائه الگوي مديريت بحران در استان خوزستان با تأكيد بر بحران‌هاي زيست‌محيطي

زمينه و هدف: سازمان ها و تشكيلات اداري مرتبط با مديريت بحران در كنترل و مهار بحران يك كشور نقش مهمي را ايفا مي كنند. تحقيق كنوني با هدف ارائه الگوي مديريت بحران در استان خوزستان با تأكيد بر بحران هاي زيست محيطي بر اساس مدل سه شاخگي در سال 1397 انجام شد. روش بررسي: مؤلفه هاي مديريت بحران بر اساس روش مقايسات زوجي AHP اولويت بندي شدند. اين مؤلفه ها در قالب پرسش نامه، نمره دهي در طيف ليكرت طرح شد. پس از تعيين مؤلفه هاي اصلي مديريت بحران در مدل سه شاخگي، اولويت هاي اصلي بر اساس وضع موجود شناسايي و مدل مديريت بحران استان خوزستان با توجه به بحران هاي زيست محيطي ارائه شد. يافته ها: در مؤلفه هاي ساختاري، تأمين منابع مالي مديريت بحران استان خوزستان با وزن بردار ويژه 0.146721 در مؤلفه هاي رفتاري تعهد مديران و كاركنان با وزن بردار ويژه 0.143181 و در مؤلفه هاي زمينه اي وضعيت زيرساخت هاي شهري با وزن بردار ويژه 0.18365 به عنوان مهم ترين مؤلفه ها تعيين شدند. مطلوب ترين گويه بر اساس نظر كارشناسان، وجود برنامه ريزي و راهبردهاي اصلي مديريت بحران با ميانگين مقياس 4.05 و نامطلوب ترين گويه مربوط به مؤلفه زمينه اي زيرساخت هاي شهري با ميانگين مقياس 1.6 برآورد شد. در تحليل عاملي 9 عامل قابل تبيين شناسايي شدند. اين 9 عامل به ترتيب 35.2، 14.2، 8.9، 7.2، 6.1، 5.2، 4.1، 3.5، 3.5 و در مجموع 88.25 درصد از واريانس كل را داشتند. نتيجه گيري: درنهايت بر اساس تحليل هاي انجام شده روي مدل مفهومي تحقيق و نيز مؤلفه هاي شناسايي و اولويت بندي شده، مدل پيشنهادي ارائه شد.