افعال معين آغازي در زبان فارسي

The initial-modal verbs in Persian language

در هر زباني تعدادي از افعال معين وجود دارند كه براي بيان زمان، نمود و وجه به‌كار مي‌روند. افعال معين آغازي براي بيان نمود آغازي به‌كار مي‌روند. نمود آغازي مفهومي است كه روند آغاز يك رويداد را خاطر نشان مي‌كند. در متون به جا مانده از زبان فارسي دورۀ قديم يا دورۀ دري، فعل‌هاي ‌معين زيادي به‌كار رفته‌اند. در اين پژوهش تلاش شده ‌است، از بين انواع افعال ‌معين، فقط فعل‌هاي ‌معين آغازي بررسي ‌شوند. پرسش اين تحقيق اين است كه در متون ادبي زبان فارسي متقدم، علاوه ‌بر فعل‌هاي معيني كه تا حال معرفي شده ‌است، چه افعال ديگري نمود آغازي را نشان مي‌دهند؟ در اين تحقيق چهار فعل «افتادن»، «ايستادن»، «اندرايستادن»، «برخاستن»، طبق مدل ابعاد معين‌شدگي داوري و نغزگوي‌كهن (13696)، بررسي و تحليل شده‌اند. شواهد به‌دست آمده نشان مي‌دهد اين چهار فعل دچار معين‌شدگي شده‌اند.

In every language, several modal verbs express time, aspect, and mode. Modal initial verbs show the initial aspect. The initial mode is a concept that indicates the beginning of an action. In the surviving texts of the Persian language of the Dari period, There are many modal verbs. This study tries to examine only the initial modal verbs among the types of modal verbs. The question of this research is that in the literary texts of ancient Persian language, in addition to certain verbs that have been introduced so far, what other verbs show the initial mold? In this research, four verbs "Falling" (افتادن), "Standing" ((ايستادن/ اندرايستادن, and "Rising" (برخاستن), based on the model of "Dimensions of Auxiliation" Suggested by Davari and Naghzgue Kohan (1396) have been investigated. Evidence from this research shows these four verbs might be considered auxiliaries.