بحران كرونا و بازانديشي فرهنگي در ايران

COVID-19 Crisis and Cultural Reflexivity in Iran

اين مقاله تحليلي فرهنگي از پيامدها و تاثيرات فرهنگي بحران ويروس كرونا در ايران است. در ماه هايي كه بحران ويروس كرونا شكل گرفته است اين پرسش در كانون توجه جامعه و انديشمندان ايران بوده است كه اين بحران چه دلالت هايي براي شيوه زندگي و فرهنگ در ايران دارد؟ نگارنده در پي ارزيابي اين پرسش است. در قسمت مقدمه مقاله هدف و چگونگي و پرسش هاي اصلي مقاله را توضيح داده مي شود. در قسمت دوم مقاله به تحيلي از مسيله مندي فرهنگ در ايران امروز پرداخته مي شود و اين كه چگونه ذهنيت جمعي مردم ايران متاثر از بحران ويروس كرونا هوشيار و حساس و شده و به پرسشگري از امور بديهي و طبيعي فرهنگ مي پردازد. سپس سه ديدگاه درباره نحوه صورت بندي كردن اين پرسشگري ارايه مي شود: 1) گفتمان تداوم؛ 2) گفتمان گسست؛ و 3) گفتمان بازانديشي انتقادي. در قسمت سوم مقاله اين گفتمان ها شرح داده مي شود. رويكرد نگارنده به موقعيت كرونايي همسو با گفتمان بازانديشي است. از اين رو بخش مهم مقاله را به ويژگي ها و ابعاد اين بازانديشي انتقادي اختصاص داده شده است. نگارنده استدلال مي كند كه انفجار اطلاعات و دانش، آشنايي زدايي، بازانديشي در نظام اولويت ها، ديجيتالي شدن مضاعف، افزايش توانش تطبيقي، افزايش تقاضاي اجتماعي براي دانش، و در نهايت افزايش سوژگي و عامليت، مجموعه عواملي هستند كه گفتمان بازانديشي را شكل مي دهند. روش نگارنده در اين مقاله تحليل ديدگاه هاي شكل گرفته درباره پيامدهاي فرهنگي بحران كرونا در ايران است. در عين حال، از تجربه هاي زيسته و درك هاي شهودي ام نيز كمك گرفته ام. تجزيه وتحليل نظري مفاهيم و ديدگاه ها يكي از راهبردها براي فهم روايت هاي شكل گرفته از پيامدهاي بحران كروناست.

In this paper, I aim to shed light on the cultural consequences and effects of the COVID-19 pandemic on Iranian society. After a short introduction about the purpose and leading questions of the article, I will seek to delineate "the problematization of culture in Ir@n", and deal with this problem that how Iranians' collective mind, influenced by the COVID-19 pandemic, has become more conscious and sensitive inspiring them to question taken-for-granted cultural matters. Then I will commit myself to characterize three discourses that have addressed the probable cultural impacts of this pandemic situation on Iranian society, including the discourses of "continuity", "discontinuity", and "critical rethinking”. My approach to the current pandemic situation is in the same vein with the critical rethinking discourse. I will put forward this viewpoint that the Coronavirus crisis has given us a great opportunity to critically revisit and reconsider our ways of life and this reconsideration will be continued regardless of its objective effects on the society’s structures. My methodology approach in this article is mainly based on discourse analysis. Theoretical and conceptual analysis is a strategy to understand available discourses about the cultural effects of the Corona Virus. I will also include my personal intuitions drawn from my lived experiences.