روان‌زخم و پيامدهاي آن با تأكيد بر ديدگاه اسلاوي ژيژك

Trauma and Its Consequences: A Žižekian Perspective

هدف تحقيق حاضر بررسي و تحليل مفهوم روان‌زخم و پيامدهاي آن از منظر اسلاوي ژيژك است. ژيژك معتقد است كه روان‌زخم ناشي از ورود نابهنگام امر واقع به امر نمادين است و در ساختار كُنش به تعويق افتاده معنا مي‌يابد. افراد مختلف واكنش‌هاي متفاوتي نسبت به روان‌زخم نشان مي‌دهند. به زعم لاكاپرا واكنش‌ها به روان‌زخم در دو دسته كلي قرار مي‌گيرند؛ برون‌ريزي و دروني‌سازي. فرايند برون‌ريزي با نشانه‌هاي ترومايي از جمله اختلال‌هاي ‌انگيختگي، تحميل يا محدوديت همراه است. ولي در فرايند دروني‌سازي سوژه با فقدان ناشي از رويداد آسيب‌زا كنار مي‌آيد و به سوگواري مي‌پردازد. در پيوستار واكنش‌هاي گوناگون به روان‌زخم، ژيژك مدعي است كه روان‌زخم در نهايت به تولد يك سوژه جديد موسوم به سوژه پسا‌ترومايي مي‌انجامد. بارزترين پيامد تجربه يك رويداد آسيب‌زا اين است كه بحران بيروني به تجربه يك بحران دروني منجر مي‌شود، چراكه روان‌زخم ماهيتي پس‌نگر دارد و كاركرد موفقيت‌آميز زنجيره دلالت را تضعيف مي‌كند. روان‌زخم به صورت يك اختلال و همراه با نشانه‌هايي نمايان مي‌شود كه هويت سوژه را تحت تأثير قرار مي‌دهد و او را رها نمي‌كند.

This study aims to investigate and analyze the consequences of trauma through the lens provided by Slavoj Žižek. He believes that the unexpected intrusion of the Real into the Symbolic order is called trauma, which gains meaning only in retrospect. Different subjects respond differently to a trauma. According to LaCapra, the usual responses of subjects to trauma are “acting out” and “working through”. The process of “acting out” contains traumatic symptoms including arousal, intrusion and constriction. But by “working through”, the subject tries to come to terms with the traumatic experience and the related loss through mourning. Žižek contends that the continuum of various reactions to trauma ends with the birth of a new subject known as the post-traumatic subject. The prominent consequence of indirect experience of a traumatic event is that an external crisis leads to an internal one, since trauma operates retroactively and attenuates the successful functioning of signification. Therefore, trauma becomes a disorder which entails traumatic symptoms that affect identity and meaning.