تحليلي بر اصل سنخيت در جريان وحي زباني

Analysis of the ratio of "verbal revelation" to "the principle of similarity

تحليل فلسفي وحي و تكلّم الهي، يكي از ضرورت‌هاي ديني است. بشري بودن الفاظ قرآن كريم، انگاره‌اي است كه حداقل از اوايل قرن چهارم هجري، براي تبيين نحوة تكلّم الهي به‌وجود آمده است و برخي در اين ميان برآنند كه با توجه به اصل «سنخيت» ممكن نيست قرآن مخلوق بي‌واسطة خداوند باشد و بنابراين در جريان وحي، تنها معاني بدون شكل بر پيامبر اكرم (ص) نازل‌شده و ايشان خود به شكل‌دهي و عربي كردن معاني مبادرت ورزيده است. ازاين‌رو، پس از تبيين نحوة تمسك قائلان به بشري بودن الفاظ قرآن كريم، به اصل سنخيت، برداشت آنان تحليل و نقد شده است و چنين به دست آمد كه پذيرش اصل سنخيت مانع الهي دانستن الفاظ قرآن كريم نيست و با توجه به مباني فلسفي، ازجمله مباني وحدت وجود و تشكيك در وجود، مي‌توان با فرض پذيرش اصل سنخيت و بساطت ذات، همچنان الفاظ قرآن كريم را مخلوق بي‌واسطة خداوند دانست

The philosophical analysis of divine revelation and speech is one of the religious imperatives. The humanity of the words of the Holy Qur'an is a notion that has been created at least since the beginning of the fourth century AH to explain the manner of divine speech, and some among them believe that according to the principle of "fidelity" it is not possible to create the Holy Qur'an without the intercession of God an‎d so, in the process of revelation, only unformed meanings have been revealed to the Prophet (pbuh), and he has been able to formulate and Arabize the meanings. Hence, after explaining how they tend to conform to the principle of similarity, their perception is analyzed and criticized. So that the principle of similarity does not prevent divine knowledge of the Qur'anic words, and according to their philosophical foundations, which are more stemming from Sadra's philosophy, including the foundations of the unity of being and existence in existence, one can assume with the assumption of the principle of the harmony and simplicity of nature, The words of the Holy Quran are considered to be God's immediate creation.