عنوان مقاله :
پيش بيني رفتار رانندگي بر اساس هوش هيجاني و ادراك خطر رانندگي
عنوان به زبان ديگر :
Predicting driving behavior based on emotional intelligence and 5 perception of driving risk
پديد آورندگان :
افسري، معصومه وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي - دفتر مديريت بيماري هاي غيرواگير , هاشمي، سارا دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي تهران , مغيثي، عليرضا وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي - معاون فني دفتر مديريت بيماري هاي غيرواگير
كليدواژه :
رفتار رانندگي , ادراك خطر , هوش هيجاني
چكيده فارسي :
زمينه و هدف
رفتارهاي پرخطر رانندگي، يكي از عوامل مهم و موثر در بروز تصادفات رانندگي هستند .هدف اين پژوهش، پيش بيني رفتار رانندگي بر اساس هوش هيجاني و ادراك خطر رانندگي است.
روش
پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري، رانندگان تاكسي شهر تهران هستند كهبه صورت در دسترس، 400 نفر آن ها از 5 پايانه تاكسي راني در 5 منطقه مختلف تهران انتخاب شدند. به منظورتحليل داده ها از آزمون هاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد.
يافته ها
تحليل يافته هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه بين رفتار رانندگي و ادراك خطر رانندگيرابطه معكوس (ɑ =0/01 ،r = - 0/ و همچنين بين رفتار رانندگي و هوش هيجاني (28 (ɑ =0/01 ،r = - 0/34)و معنا داري وجود دارد. علاوه براين هوش هيجاني و ادراك خطر رانندگي، 16 درصد قادر به پيش بيني رفتاررانندگي هستند.
نتيجه گيري
نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد كه رفتار رانندگي پرخطر از طريق هوش ه يجاني و ادراكخطر رانندگي، قابل پيش بيني است. همچنين با افزايش هوش هيجاني و ادراك خطر رانندگي ، رفتار رانندگيپرخطر كاهش مي يابد. به عبارت ديگر، رانندگاني كه مرتكب تخلفات رانندگي، تصادفات و رفتارهاي رانندگيپرخطر و ناايمن مي شوند و از رعايت قوانين رانندگي سرپيچي مي كنند، هوش هيجاني و ادراك خطر پايين تريبه نسبت ساير رانندگان دارند.
چكيده لاتين :
Background and Aim: High-risk driving behaviors are one of the most
important and effective factors in the occurrence of traffic accidents. The
purpose of this study is to predict driving behavior based on emotional
intelligence and perception of driving risk.
Method: The present study is a descriptive in terms of correlation. The
statistical population is taxi drivers in Tehran, of which 400 were selected from
5 taxi terminals in 5 different areas of Tehran. Pearson correlation and multiple
regression statistical tests were used to analyze the data.
Results: The analysis of the findings of this study indicates that there is an
inverse relationship and significance between driving behavior and perception
of driving risk (r = -0/34, a= 0/01) and also between driving behavior and
emotional intelligence (r = -0/28, a= 0/01). In addition, 16% are able to predict
driving behavior due to emotional intelligence and perception of driving risk.
Conclusion: The results of the present study show that high-risk driving
behavior can be predicted through emotional intelligence and perception of
driving risk. High-risk driving behavior also decreases with increasing
emotional intelligence and perception of driving risk. In other words, drivers
who commit driving offenses, accidents, and high risk and unsafe driving
behaviors and violate traffic rules ,have lower emotional intelligence and risk
perception than other drivers.
عنوان نشريه :
مطالعات پژوهشي راهور