سياست مقاوم سازي مسكن و توسعه پايدار سكونتگاه هاي روستايي (مورد مطالعه: دهستان شور دشت در استان همدان)

Housing resilience policy and sustainable development of rural settlements (Case study: Shoor Dasht rural district in Hamadan province)

طي چند دهه‌ي اخير، اجراي برنامه‌ها و اقدامات متنوع توسط نهادهاي مختلف از يك سو و روندهاي نوگرايي در عرصه‌هاي اجتماعي- اقتصادي از ديگر سو، زمينه ساز دگرگوني‌هايي در محيط هاي روستايي شده است. اثر اين دگرگوني‌ها در زير نظام‌هاي مختلف روستا از جمله مساكن روستايي خود را متجلي ساخته است. نياز روستاها به مسكن مناسب سبب اجراي اقداماتي از سوي ارگان-هاي دولتي مرتبط از جمله بنياد مسكن انقلاب اسلامي در قالب اجراي طرح مقاوم سازي مسكن روستايي (طرح‌هاي نوسازي و بهسازي) طي چند دهه پس از انقلاب شده است. اين طرح ها، اثرات گسترده‌اي در ابعاد مختلف مساكن روستايي داشته است. پژوهش حاضر به دنبال بررسي پيامد اين طرح‌ها و برنامه‌ها بر زندگي روستاييان و ساختارها و كاركردهاي خاص سكونتگاه‌هاي روستايي است. جامعه آماري تحقيق را 17 روستاي دهستان شوردشت واقع در استان همدان تشكيل مي-دهد، كه در آن 6 روستاي مسلم آباد، راهجرد، قشلاق عليا، كوزره، خماجين و خيرآباد به عنوان نمونه انتخاب گرديد. حجم نمونه پرسشگري نيز با استفاده از فرمول كوكران، 93 سرپرست خانوار تعيين گرديد كه در طي 3 سال اخير از وام مقاوم سازي مسكن بنياد مسكن انقلاب اسلامي استفاده نموده‌اند. براي جمع آوري داده‌ها از شيوه‌ي كتابخانه‌اي و انجام مطالعات پيمايشي استفاده شده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه بيشترين تأثير سياست مقاوم‌سازي بر ابعاد كالبدي و اجتماعي با ميانگين 3/54 و 3/45 بوده است.

فاقد چكيده لاتين