سياست تعهدات چندگانه و چندجانبه هند در قبال ايران و اسرائيل: دلايل و پيامدها

India's Multilateral and Multilateral Commitment to Iran and Israel: Reasons and Consequences

موفقيت در پيشبرد سريع توسعه به همراه عمل‌گرايي اقتصادي باعث شده تا هند اولا به يكي از پوياترين كشورها در اقتصاد جهاني تبديل شود و ثانيا به عنوان يك كانون نوظهور ثروت و قدرت در جهان تلقي بشود. الزام توسعه اقتصادي اين كشور از يك طرف و دگرگوني‌هاي گسترده در نظام بين الملل، جهت‌گيري جديد را به سياست خارجي اين كشور در خاورميانه و در قبال اسرائيل و ايران تحميل كرده است. در اين مقاله به دلايل تغيير سياست خاورميانه‌اي هند از سياستي كه در عصر جنگ سرد در پرتو اصل عدم تعهد تعريف مي‌شد به سياستي كه بر اساس ضرورت‌هاي جديد منافع ملي هند بازتعريف شده متمركزيم. بنابراين با توجه به مقدمات فوق، سوال اصلي اين مقاله آن است كه با توجه به گزينه‌هاي پيش روي هند، سياست خارجي هند در قبال اسرائيل و ايران با چه تغييراتي همراه شده است؟ فرضيه مقاله اينگونه مطرح مي‌شود كه سياست خارجي هند در حوزه خاورميانه از سياستي ايدئولوژيك و جهان سوم‌گرايانه كه بر اصول عدم تعهد مبتني بوده است به سياست تعهدات چندگانه و چند جانبه مبتني بر ضرورت‌هاي دسترسي به منابع انرژي‌هاي نفت و گاز، بازارها، تسليحات نظامي است. مقاله حاضر براساس روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از منابع مجازي، نشريات تخصصي نوشته شده است و از لحاظ قلمرو موضوعي اين مقاله سياست تعهدات چندگانه هند را در قبال كشورهاي ايران و اسرائيل بررسي مي كند.

success in rapid development with economic practice has led india to become one of the most dynamic countries in the global economy and secondly to be regarded as a new powerhouse of wealth and power in the world . The necessity of the country's economic development one hand and the broad change in the international system imposes a new orientation on the foreign policy of this country in the Middle East and to Israel and Iran. , for changing the policy of the Middle East policy, the policy adopted in the Cold War era was defined in the light of the principle of non - commitment to a policy that was redefined by the new urgency of the Indian national interest. therefore , according to the above arrangements , the main question of this paper is that , considering the alternatives to india , the foreign policy of india with regard to israel and iran has changed . the hypothesis of the paper is that india's foreign policy in the Middle East region from ideological policy and the third world based on non - commitment principles is based on policies based on the necessity of access to energy and gas resources, markets, military weapons. The present paper is based on the descriptive - analytic method and by the use of virtual resources , specialized publications , and in terms of subject territory of this paper examines the policy of India 's multiple commitments towards the countries of Iran and Israel