داكينگ مولكولي تعدادي از مشتقات كينازولينون به عنوان مهاركننده EGFR

مقدمه: موتاسيون هايي كه باعث بيان بالاي فاكتور رشد اپيدرمي مي شوند منجر به ايجاد سرطان مي شوند. از اين رو، اين فاكتور به عنوان يك هدف مولكولي بالقوه براي درمان سرطان است و مهاركننده هاي اين آنزيم در زمينه ي درمان سرطان اهميت خاصي دارند. هدف اين پژوهش بررسي بيوانفورماتيكي مهار آنزيم EGFR بوسيله ي تعدادي از مشتقات كينازولينون است.مواد و روش ها: اين پژوهش به روش توصيفي - تحليلي انجام شد. براي بررسي نحوه اتصال مشتقات كينازولينون به جايگاه فعال آنزيم، در ابتدا ساختار شيميايي تركيبات با استفاده از نرم افزار ChemBioDrawUltra نسخه 14 ترسيم شد. سپس به منظور بهينه سازي انرژي، به نرم افزار Hyperchem انتقال يافت. مطالعات داكينگ به وسيله نرم افزار AutoDock 4.2 انجام شد و در مرحله نهايي، نتايج با استفاده از سه برنامه AutoDockTools ، DS Visualizer و Ligplot مورد آناليز قرار گرفتند.يافته ها: بر اساس نتايج به دست آمده از مطالعات داكينگ، مهم ترين پيوندهاي درگير در اتصال دارو با گيرنده، اتصالات هيدروفوبيك و پيوند هيدروژني هستند. در ميان تمام تركيبات مورد مطالعه، بهترين نتايج داكينگ مربوط به تركيب شماره 3 است. اين تركيب با منفي ترين سطح انرژي اتصال (7.53=Kcal/mol ΔGbind) تمايل بيشتري براي اتصال به اسيدهاي آمينه ي كليدي جايگاه فعال آنزيم EGFR دارد. بحث و نتيجه گيري: در پايان با توجه به اثربخشي بالا و نتايج داكينگ مي توان نتيجه گرفت كه تركيب شماره 3 مي تواند به عنوان مهار كننده موثر آنزيم EGFR مطرح شود.