عنوان مقاله :
چگونگي شكل‌گيري ميدان تئاتر نوين ايران بين سال‌هاي 1300 تا 1332 شمسي بر اساس آراي پير بورديو
عنوان به زبان ديگر :
The Formation of the New Iranian Theater Field between 1300 and 1332 ASH based on the Views of Pierre Bourdieu
پديد آورندگان :
تعليمي، آهو دانشگاه تهران - پرديس هنرهاي زيباي , محمودي بختياري، بهروز دانشگاه تهران - پرديس هنرهاي زيباي - دپارتمان هنرهاي نمايشي
كليدواژه :
تئاتر نوين ايران , ساختارگرايي تكويني , پير بورديو
چكيده فارسي :
ديالكتيك ميان جايگاه ميدان قدرت و تأثير آن در ميدان تئاتر ايران در بازه‌ي 1300ـ1332ش، با ايجاد تغيير و تنوع در قريحه‌ي عاملان، و كاربست اين قريحه در فرايند توليد و مصرف حوزه‌هاي متنوع نمايش، موجب ايجاد تغييرات بنيادي در فرايند توليد و مصرف تئاتر ايران شد كه در گروه‌هاي توليدي، سالن‌داران و تماشاگران تأثير گذاشت؛ لذا در اين پژوهش قصد داريم به شيوه‌ي ساختارگرايي تكويني بورديو و بر پايه‌ي نظريه‌هاي تمايز، منش، سرمايه و ميدان، به چگونگي موقعيت و تعامل عاملان بر اساس منشأ اجتماعي هر يك در ارتباط با ميدان تئاتر؛ تمايز و موضع‌گيري عاملان در مقابل مواضع متناظر؛ و چگونگي تركيب سرمايه‌هاي فرهنگي، اقتصادي و نمادين آنها، به شيوه‌ي توصيفي ـ تحليلي بپردازيم. در انتها درمي‌يابيم منش و شيوه‌ي تسلط عاملان بر عادت‌واره‌ها و سرمايه‌هاي ميدان، نقش اساسي در شكل‌گيري ميدان‌هاي تئاتري اين دوره داشته و نظام انديشه‌اي خود را به ميدان تئاتر تحميل كرده و منجر به ايجاد تمايز در هويت ميدان‌هاي تئاتري اين دوره شده است.
چكيده لاتين :
The dialectic between the position of the field of power and its impact on the Iranian theater field in the period 1332-1332 ASH., by creating changes and diversity in the talents of the actors, and the application of this talent in the production and consumption of various fields of theater, caused fundamental changes in the production and consumption of Iranian theater; which affected production groups, hall owners and viewers. Therefore, in this research, we intend to use Bourdieu's formative structuralism and based on theories of differentiation, character, capital and field, and study the position and interaction of actors based on the social origin of each in relation to the theater field; distinguish and stance of actors against the corresponding positions; combine their cultural, economic and symbolic capitals in a descriptive-analytical manner. In the end, we find that the character and method of mastering the actors on the habits and capital of the field, has played a key role in the formation of theatrical fields of this period and has imposed its system of ideas on the theater field and has led to differentiation in the identity of theatrical fields.
عنوان نشريه :
مطالعات تاريخ فرهنگي
