بررسي صفات زراعي ژنوتيپ‎هاي بهاره كلزا در شرايط تنش خشكي آخر فصل و محلول‏ پاشي سيليكات پتاسيم

تنش خشكي يكي از مهمترين عوامل محيطي است كه رشد و توليد محصولات زراعي را محدود مي‎كند. استفاده از مواد مغذي مانند سيليكات پتاسيم مي‎تواند در افزايش توليد و كيفيت آن به منظور دستيابي به عملكرد دانه، روغن و همچنين كاهش اثر نامطلوب تنش خشكي بر كلزا نقش مهمي داشته باشد. به منظور بررسي اثرات خشكي آخر فصل و محلول‎پاشي سيليكات پتاسيم بر روي عملكرد و اجزاي عملكرد در ژنوتيپ‏هاي بهاره كلزا و انتخاب ژنوتيپ‎هايي كه عملكرد بيشتري در اين شرايط دارند، آزمايشي به صورت فاكتوريل اسپليت پلات در قالب طرح بلوك‏هاي كامل تصادفي با سه تكرار به مدت دو سال زراعي (95-96 و 97-96) در موسسه تحقيقات اصلاح و تهيه نهال و بذر كرج اجرا شد. در آن آزمايش عامل آبياري در دو سطح آبياري معمول (شاهد) و قطع آبياري از مرحله خورجين‏ دهي به بعد و عامل محلول‏پاشي در دو سطح (محلول‏پاشي با چهار گرم در ليتر سيليكات‎پتاسيم و عدم محلول‏پاشي) به صورت فاكتوريل در كرت‏هاي اصلي و ژنوتيپ‎هاي بهاره كلزا شامل؛ DALGAN، RGS003، RGS×OKAPI، RGS×SLM و OG×AL در كرت‏هاي فرعي قرار‏گرفتند. اثر متقابل سه‏گانه آبياري، محلول‏پاشي سيليكات پتاسيم و ژنوتيپ نيز بر صفات تعداد خورجين در بوته، طول خورجين و درصدروغن در سطح پنج درصد و بر صفات تعداد شاخه در بوته، تعداد دانه در خورجين، وزن هزار دانه، عملكردبيولوژيكي و عملكردروغن در سطح يك درصد معني‏دار بود. طبق نتايج بدست آمده، كاربرد سيليكات‎پتاسيم (چهار گرم در ليتر) و آبياري معمولي، بيشترين ميزان عملكرد دانه (5620 كيلوگرم در هكتار)، عملكردبيولوژيكي (19787 كيلوگرم در هكتار) و عملكردروغن (2520.7 كيلوگرم در هكتار) به ژنوتيپ OG×AL تعلق داشت. همچنين در صورت كاربرد سيليكات پتاسيم(چهار گرم در ليتر) و تنش خشكي آخر فصل، ژنوتيپ‏هاي RGS×SLM و DALGAN به ترتيب با 4124 و 4017 كيلوگرم در هكتار بالاترين عملكرددانه را داشتند.