بررسي اثر كودهاي زيستي و شيميايي نيتروژن و فسفر بر عملكرد و شاخص‌هاي كارايي عناصر غذايي در ذرت تحت تنش خشكي

كاهش كارايي استفاده از عناصر مهمي چون فسفر و نيتروژن موجب صرف هزينه بيشتر براي توليد ذرت و كاهش كارايي اقتصادي كودها و زيان بيشتر محيط‌ زيست به دليل افزايش مصرف اين كودها شده است. استفاده از كودهاي زيستي تثبيت‌كننده نيتروژن ازجمله روش‌هاي عمليات زراعي مطلوب است كه مي‌تواند باعث برطرف كردن اين نقص شود. اين آزمايش به‌منظور بررسي تأثير كودهاي بيولوژيك و شيميايي نيتروژن و فسفر بر عملكرد كمي و كيفي ذرت تحت تنش خشكي انجام شد. بدين منظور، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خرد شده با 4 تكرار در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي طي سال‌هاي 1394 و 1395 در ايستگاه تحقيقات كشاورزي شهرستان مهران استان ايلام انجام شد. عامل اصلي شامل آبياري در 3 سطح شامل عدم تنش، 75% و 50% ظرفيت زراعي بود. در كرت‌هاي فرعي نيز دو عامل بصورت فاكتوريل قرار گرفتند. عامل فرعي اول شامل كود نيتروژن به مقدار 100% نياز كودي (نيتروژن خالص) از طريق اوره، شاهد و كود بيولوژِيك ازتوباكتر بود. عامل فرعي ديگر شامل كود فسفر به مقدار 100% نياز كودي (فسفر خالص) به شكل سوپر فسفات تريپل، شاهد و كود بيولوژِيك سودوموناس اعمال بود. اثر متقابل سه گانه تنش و نيتروژن و فسفر بر عملكرد دانه معني‌دار بود. در تيمار آبياري كامل همراه با تلقيح ازتوباكتر و سودوموناس بيشترين عملكرد به‌ مقدار 11932 كيلوگرم در هكتار بود. در كليه سطوح تنش و مصرف سوپرفسفات تريپل ازتوباكتر موجب افزايش عملكرد نسبت به شاهد شد. اثر متقابل نيتروژن و فسفر و تنش خشكي بر بهره وري نيتروژن معني‌دار بود. به‌طوركلي نتايج اين بررسي نشان داد كه سودموناس و ازتوباكتر چه در شرايط عدم تنش (100% ظرفيت زراعي) و چه در حالت اعمال تنش آبي شديد (50% ظرفيت زراعي) احتمالا از طريق افزايش جذب مواد غذايي موجب افزايش عملكرد كمي و كيفي گياه ذرت شدند.