تأثير كلات آهن و روي بر ويژگي‌هاي كمي و ميزان عناصر غذايي دانه ذرت (.Zea mays L) تحت رژيم‌هاي مختلف آبياري

در راستاي كاهش آب آبياري و صرفه جويي در منابع آب و از طرف ديگر نقش مثبت عناصر كم‌مصرف در كاهش اثرات منفي تنش خشكي اين پژوهش انجام شد. اين آزمايش در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با كرت هاي خردشده با سه تكرار در مزرعه اي واقع در منطقه حميديه در استان خوزستان در سال 98-1397 اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل رژيم هاي آبياري در سه سطح (60، 95 و 130 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A) در كرت هاي اصلي و محلول پاشي كلات آهن و روي در سه سطح (عدم محلول پاشي، محلول پاشي دو در هزار و محلول پاشي پنج در هزار) در كرت هاي فرعي قرار گرفتند. نتايج نشان داد تيمارهاي آزمايش تأثير معني داري بر اجزاي عملكرد، درصد روي، آهن و پروتئين، عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه داشت. محلول پاشي آهن و روي به ميزان پنج در هزار به‌طور معني داري موجب افزايش عملكرد، اجزاي عملكرد دانه، غلظت آهن و روي دانه ذرت شد كه با تيمار دو در هزار تفاوت معني داري نداشت. بيشترين عملكرد دانه (6400.49 كيلوگرم در هكتار) و عملكرد بيولوژيك (1435 گرم در مترمربع) از آبياري 95 ميلي متر تبخير از تشت و محلول پاشي آهن و روي به ميزان پنج در هزار حاصل شد. با توجه به نتايج به‌دست‌آمده از اين پژوهش، محلول پاشي آهن و روي به ميزان پنج در هزار در شرايط رطوبتي 95 ميلي متر تبخير از تشت سبب افزايش 39 درصدي عملكرد دانه و درصد عناصر غذايي ذرت در منطقه حميديه شد كه قابل توصيه است.