مدل‌سازي اثر تنش رطوبتي بر تغيير دماهاي بهينه و بيشينه براي جوانه‌زني بذر پنيرك (.Malva parviflora L): معرفي يك مدل هيدروترمال تايم جديد

دما و پتانسيل آب دو عامل اوليه مهم كنترل‌كننده جوانه‌زني هستند. با استفاده از مدل‌هاي‌ هيدروترمال تايم مي‌توان پاسخ جوانه‌زني بذر به اين دو عامل محيطي را كمي‌سازي نمود. در برخي از اين مدل‌ها فرض مي‌شود كه بازدارندگي گرمايي جوانه‌زني ناشي از تغيير پتانسيل آب پايه (Ψb(g)) به سمت مقادير مثبت‌تر تنها در دماهاي بيشتر از حد بهينه (To) رخ مي‌دهد و To مستقل از سطوح تنش خشكي است. در اين مطالعه، مدل هيدروترمال تايم ويبول براي توصيف تغييرات Ψb(g) در پاسخ به دما و نيز مدل‌ كردن اثر تنش خشكي بر تغييرات دماهاي بهينه (To(g)) و بيشينه (Tm(g)) براي كسرهاي مختلف جوانه‌زني (g) بذر پنيرك (Malva parviflora) استفاده شد. درحالي‌كه Ψb(g) در گستره دمايي بين Tb (دماي پايه) و Tm(g) روند خطي افزايشي نشان داد، ثابت هيدروتايم (θH) در پاسخ به افزايش دما به‌صورت غيرخطي كاهش يافت. بر مبناي رابطه بين Ψb(g) و θH، شكل پاسخ سرعت جوانه‌زني (GR(g)) به دما در مدل هيدروترمال تايم به‌صورت منحني تعيين شد. مدل مقادير θHT (ثابت هيدروترمال تايم)، Ψbase، Tb(پتانسيل آب پايه در دماي پايه) و KT (شيب پاسخ Ψb(g) به دما) را به ترتيب 1800.04 مگاپاسكال درجه سانتي‌گراد ساعت، 4.20 درجه سانتي‌گراد، 2.46- مگاپاسكال و 0.064 مگاپاسكال بر درجه سانتي‌گراد برآورد كرد. هر دوي To(g) و Tm(g) متناسب با افزايش شدت تنش خشكي كاهش نشان دادند و براي صدك‌هاي بالاتر جوانه‌زني خنك‌تر شدند. مدل توسعه‌ داده شده در اين مطالعه نه‌تنها برازش‌هاي خوبي به داده‌هاي جوانه‌زني داشت، بلكه برخي ويژگي‌هاي انطباقي بذرهاي پنيرك به محيط‌هاي دمايي و رطوبتي را نشان داد.