تاريخ نگاري در عصر صفوي: مطالعه اي درباره نقاوه الآثار في ذكر الاخيار افوشته‌اي‌ نطنزي

در اين مقاله نقاوه الآثار في ذكر الاخيار افوشته‌اي ‌نطنزي (زنده در 1007ﻫ.)، يكي از تواريخ مهم عصر صفوي، بررسي شده تا روش و نگرش او در تاريخ نگاري روشن گردد. همچنين براي ارزيابي جايگاه نقاوه الآثار در سنت تاريخ نگاري آن روزگار اين كتاب با پنج كتاب تاريخي آن دوره مقايسه و سنجيده شده‌است. افوشته‌اي ‌نطنزي، در تاريخ نگاري از روش هايي چون انسجام متن، پيوستگي روايات و استفاده از گزاره‌هاي ارجاعي براي توصيف بهتر متن بهره برده كه بر ارزش تاريخ او افزوده‌است. تاريخ نگاريافوشته اي متأثراز نگرش شاهي‌آرماني ‌ايرانشهري‌ و نگرش تأويلي است. وي همچنين به نسبت مورخان دوره شاه عباس اول به خاطر تسلط بر آيات، احاديث و مضامين شعري، از نگرش تأويلي بيشتري در تفسير رويدادها برخوردار است. نويسنده با وجود اين نگرش‌، در صدد انعكاس واقعيت تاريخي بوده و تا حدودي نيز در بيان آن موفق بوده‌است.