تأثيرات زغال‌زيستي باگاس نيشكر و زئوپلانت بر ويژگي‌هاي فيزيكي خاك‌هاي آلوده به هيدروكربن‌هاي نفتي (TPHs)

استخراج و بهره برداري از تركيبات نفتي و فرآورده هاي آن، منجر به آلودگي خاك و محيط زيست پيراموني مي گردد. بنابراين، اصلاح خاك هاي آلوده به مواد نفتي از اهميت شاياني برخوردار است. در اين پژوهش، تأثيرات زغال زيستي باگاس نيشكر و زئوپلانت به عنوان مواد اصلاح كننده، بر برخي از ويژگي هاي خاك هاي آلوده به هيدروكربن هاي نفتي در محدوده ميدان نفتي اهواز بررسي گرديد. براي اين منظور، پس از بازديدهاي ميداني و نمونه برداري به روش سيستماتيك كاملا تصادفي درون بلوك، نمونه هاي خاك به گلدان هاي 7 كيلوگرمي منتقل شد و تيمارهاي آزمايشي در سطوح 2، 4 و 6 درصد وزني به خاك افزوده شد. سپس رطوبت در سطح 25 و 50 درصد FC به خاك اعمال گرديد و نمونه ها به مدت 100 روز انكوباسيون شدند. پس از اتمام انكوباسيون، جرم ويژه ظاهري، تخلخل، ظرفيت نگهداشت رطوبت خاك، درصد كل هيدروكربن هاي نفتي و مدت زمان نفوذ قطرات آب اندازه گيري شد و در نهايت، كلاس آبگذري خاك تعيين گرديد. همچنين، نمودار كروماتوگرافي تغييرات هيدروكربن هاي نفتي توسط دستگاه GC ترسيم شد. بر اساس نمودار كروماتوگرافي، حدودا 50 درصد نرمال آلكان ها را كربن C13-C20 تشكيل مي دهد. نتايج نشان مي دهد كه افزودن زغال زيستي باگاس نيشكر و زئوپلانت به خاك، منجر به كاهش جرم ويژه ظاهري، افزايش تخلخل كل، افزايش نفوذپذيري و افزايش نگهداشت رطوبت توسط خاك مي گردد. با افزايش سطح افزايشي تيمارها به خاك، ميزان اثربخشي آنها نيز بيشتر شده است و در مجموع تيمار 6 درصد زغال زيستي در سطح رطوبتي 25 درصد FC، از بيشترين اثربخشي برخوردار بود. كمترين جرم ويژه ظاهري و بيشترين تخلخل حاصله، مربوط به سطح 6 درصد زغال زيستي و در سطح 25 درصد FC مي باشد. همچنين، سطح 6 درصد زئوپلانت، مقدار PWP را از 8 درصد نمونه شاهد به حدود 16 درصد افزايش داده است. بدين ترتيب، استفاده از اين تيمارها كه در راستاي اهداف مديريت پايدار مي باشد، نقش بسزايي را در بهبود ويژگي هاي فيزيكي خاك ايفاء مي نمايد.