پديد آورندگان :
اعتراف، محمد دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - دانشكده علوم دامي و شيلات - گروه علوم دامي , تيموري يانسري، اسداله دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - دانشكده علوم دامي و شيلات - گروه علوم دامي , چاشني دل، يداله دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - دانشكده علوم دامي و شيلات - گروه علوم دامي
كليدواژه :
صفات لاشه , عملكرد رشد , مصرف خوراك , بره پرواري , خوراك گلوتن ذرت
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: با توجه به اين كه در حدود 70 تا 75 درصد (در كشورهاي توسعه‌يافته در حدود 50 الي60 درصد) از كل هزينه‌هاي توليدات دامي مربوط به خوراك است، يكي از راهكارهاي اقتصادي توليد در زمينه استفاده از پسماندهاي حاصل از فعاليت‌هاي كشاورزي و صنعتي است، از جمله پسماندهاي صنعتي خوراك گلوتن ذرت مي‌باشد كه در تغذيه گاو شيري، گوسفند مورد استفاده قرار مي‌گيرد. براي اين منظور مقايسات كمي در خصوص عملكرد، قابليت‌هضم و صفات لاشه در بره‌هاي پرواري گوسفند با خوراك‌هاي با انرژي و پروتئين يكسان انجام گرفته است. هدف از اين پژوهش، استفاده از سطوح مختلف خوراك گلوتن ذرت در جيره بره‌هاي پرواري و مقايسه عملكرد، قابليت هضم و صفات لاشه مي‌باشد.
مواد و روش‌ها: اين آزمايش در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار جيره غذايي (تيمار) شامل سطوح صفر، 33، 66 و 100 درصد خوراك گلوتن ذرت به‌صورت جايگزين با كنجاله سويا بر روي بره‌هاي پرواري انجام گرفت. به هر تيمار تعداد شش راس بره پرواري (تكرار) در سن سه ماهگي اختصاص داده شد كه به‌صورت انفرادي در قفس‌هاي جداگانه به‌مدت 84 روز (16 روز دوره عادت‌پذيري) نگه‌داري شدند. جيره‌ها از نظر محتوي پروتئين و انرژي برابر بودند. ماده خشك، خاكستر، فيبر خام، و چربي خام بر اساس روش AOAC (2000) ، پروتئين خام با استفاده از روش كلدال (AOAC، 2000)، NDF، ADF و بر اساس روش ون سوست (1991) تعيين گرديد.
يافته‌ها: بيشترين مصرف خوراك روزانه مربوط به بره‌هاي تغذيه شده با تيمار سطح 100 درصد خوراك گلوتن ذرت و كمترين مصرف خوراك روزانه مربوط به بره‌هاي تغذيه‌شده با سطح 66 درصد خوراك گلوتن ذرت بود (05/0>P ). تيمار حاوي سطح 66 درصد خوراك گلوتن ذرت بيشترين وزن بدن را نشان داد (05/0>P ). در بيشتر دوره‌هاي پرورش سطح 66 درصد خوراك گلوتن ذرت بيشترين افزايش وزن را نشان داد (05/0>P ). در بيشتر دوره‌هاي پرورش ضريب تبديل خوراك بره‌هاي دريافت‌كننده تيمار سطح 66 درصد خوراك گلوتن ذرت بهبود يافت (05/0>P). قابليت هضم ماده خشك، ماده آلي و پروتئين در تيمار 66 درصد بيشتر و اختلاف معني‌داري با ساير تيمارها داشت (05/0>P). قابليت هضم ديواره سلولي بدون همي‌سلولز (ADF)، ديواره سلولي (NDF)، كربوهيدرات غير فيبري (NFC) و قابليت‌هضم چربي خام (EE) تفاوت معني‌داري نداشت (05/0< p). در بيشتر صفات تركيب لاشه در بين تيمارها اختلاف معني‌داري وجود داشت (05/0>P). تيمار سطح 66 درصد خوراك گلوتن ذرت بهترين صفات لاشه را نسبت به ساير تيمارها نشان داد. ميزان ماده خشك، ماده آلي، پروتئين خام، خاكستر، چربي خام، فيبر خام، ديواره سلولي بدون همي‌سلولز و ديواره سلولي به‌ترتيب 96/87، 67/82، 66/21، 33/6، 5/3، 4/9، 55/37، 70/12 بود.
نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج ذكر شده و قيمت ارزان اين محصول، استفاده از خوراك گلوتن ذرت تا سطح 66 درصد توصيه مي‌گردد.
چكيده لاتين :
Background and objectives: Considering that about 70 to 75 percent (in developed countries about 50-60 percent) of the total production costs related to livestock feed. One of the economical ways of producing is to use waste from agricultural and industrial activities, One of the industrial wastes of corn gluten feed that is used in the feeding of dairy cattle, sheep. A little comparison of performance, Carcass traits and digestibility has done of the same energy and protein feeds in sheep. The aim of this study, was the replacement of Soybean meal with corn gluten feed in the diet of fattening lambs and the investigate effect of it on performance, Carcass traits and digestibility.
Materials and methods: This experiment was conducted in a completely randomized design with Four diets (Treatment) containing 0, 33, 66 and 100 percent Corn gluten feed was substituted with soybean meal on fattened lambs. Six lambs were given to each treatment (Repeat) with the age of about three months. Animals were individually located in separate cages for 84 days (15 days adaptation period). The protein and energy content of diets were equal. Dry matter, ash, crude fiber, and crude fat were determined according to AOAC (2000), crude protein was determined by Coldall method (AOAC, 2000), NDF, ADF and by van Sost (1991).
Results:The highest daily feed intake was for lambs fed 100% corn gluten and the lowest daily feed for lambs fed 66% corn gluten (P <0.05). reatments containing 66% corn gluten feed had the highest body weight (P <0.05). In most periods, 66% of corn gluten feed showed the highest weight gain (P <0.05).
Feed conversion ratio of lambs receiving 66% corn gluten feed improved in most periods (P <0.05).
The digestibility of dry matter, organic matter and protein was 66% higher and significantly different from other treatments (P <0.05). Digestibility of cell wall without hemicellulose (ADF), cell wall (NDF), nonfibrous carbohydrate (NFC) and crude fat digestibility (EE) were not significantly different (P <0.05). There were significant differences among treatments for all carcass composition (P <0.05). The 66% corn gluten level treatment showed the best carcass traits compared to the other treatments. Dry matter, organic matter, crude protein, ash, crude fat, crude fiber, cell wall without hemicellulose and cell wall were 87.96, 82.67, 21.66, 6.33, 3.5, 9.4, 37.55, 12.70.
Conclusion: According to the results mentioned and low-cost corn gluten feed, use of corn gluten feed up to 66% in lambs is recommended.
