اثر متقابل منابع غله و علوفه جيره بر عملكرد و رفتارهاي تغذيه اي گاوهاي شيري

Interaction of Dietary Grain and Forage Sources on Performance and Feeding Behavior of Dairy Cows

سابقه و هدف: داﻧـﻪ ﻏﻼت ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻓﺰاﯾﺶ ﺗـﺮاﮐﻢ اﻧـﺮژي جيره گاوهاي پرتوليد مورد استفاده قرار مي گيرند. از طرفي استفاده از منابع علوفه اي در جيره به منظور بهبود تخميرات شكمبه اي و در نهايت حفظ سلامتي و بهبود توليد دام توصيه شده است. با توجه به نتايج ضد و نقيض گزارش شده در پژوهش هاي اخير در رابطه با اثرات تغذيه منابع مختلف غله و علوفه اي در جيره گاوهاي شيري بر آن شديم مطالعه اي با هدف بررسي اثرات متقابل تغذيه منبع غله اي (جو و ذرت) و علوفه اي جيره (يونجه و سيلاژ ذرت) بر عملكرد توليدي گاوهاي شيري هلشتاين طراحي و اجرا كنيم. مواد و روش ها: تعداد 8 رأس گاو شيرده هلشتاين با ميانگين توليد شير 2 ± 2/46 كيلوگرم در روز مورد استفاده قرار گرفت. اين آزمايش در قالب طرح مربع لاتين تكرار شده 4×4 به روش فاكتوريل2×2 با 4 تيمار و طي 4 دوره 21 روزه انجام شد. فاكتور اول نوع غله مورد استفاده در جيره (جو يا ذرت) و فاكتور دوم منبع علوفه مورد استفاده (يونجه يا سيلاژ ذرت) بود.جيره هاي آزمايشي به صورت كاملأ مخلوط شده دو بار در روز تغذيه ( در ساعت هاي 7 و 17) و شيردوشي دام ها 4 بار در روز (ساعت هاي 4، 10، 16 و 22) صورت مي گرفت. نمونه گيري هاي انجام شده شامل جمع آوري نمونه خوراك ارائه شده و باقي مانده آن، توليد و تركيبات شير، مايع شكمبه و ثبت رفتارهاي تغذيه اي دام ها بود. يافته ها: مصرف ماده خشك (4/23 در مقابل 9/21 كيلوگرم در روز)، شير توليدي (9/46 در مقابل 5/44 كيلوگرم در روز) و درصد چربي شير (12/3 در مقابل 88/2 درصد) در تيمارهاي حاوي دانه آسياب شده ذرت بيشتر از تيمارهاي حاوي دانه جو بود (05/0p <). نيتروژن مصرفي در تيمارهاي بر پايه دانه آسياب شده ذرت بالاتر اما نيتروژن شير كه شاخصي از بازدهي استفاده از نيتروژن خوراك مي باشد در اين تيمارها در مقايسه با دانه آسياب شده جو كمتر بود. اثرات منبع علوفه جيره بر مصرف خوراك و توليد شير معني دار نبود اما علوفه خشك يونجه در مقايسه با سيلاژ ذرت موجب افزايش درصد چربي شير شد (08/3 در مقابل 92/2 درصد). استفاده از منبع علوفه ي سيلاژ ذرت در جيره موجب افزايش زمان نشخوار و كل زمان جويدن به صورت دقيقه در روز و دقيقه به ازاي كيلوگرم ماده خشك مصرفي گرديد (05/0p < ). اگرچه گاوهاي مصرف كننده سيلاژ ذرت مدت زمان بيشتري را صرف مصرف هر كيلوگرم ماده خشك خوراك كردند اما گاوهاي مصرف كننده علوفه خشك يونجه در هر وعده غذايي ماده خشك بيشتري را مصرف كردند. مصرف دانه آسياب شده ذرت در مقايسه با دانه آسياب شده جو سبب تمايل به افزايش مصرف ماده خشك بيشتري در هر وعده غذايي گرديد (1/0 =P). نتيجه گيري: هرچند اثر متقابل فاكتورهاي اصلي در اين آزمايش بر فراسنجه هاي عملكردي گاوهاي شيري معني دار نبود، مصرف ماده خشك در هر وعده غذايي در زمان استفاده از دانه آسياب شده جو در تيمارهايي بر پايه منبع علوفه اي سيلاژ ذرت در مقايسه با علوفه خشك يونجه كمتر بود اما در تيمارهايي برپايه دانه ذرت اين پارامتر تحت تأثير منبع علوفه قرار نگرفت. اين موضوع بيانگر اثرات مثبت استفاده از منبع غله اي دانه ذرت در جيره هاي بر پايه سيلاژ ذرت جهت جلوگيري از كاهش مصرف خوراك مي باشد. چرا كه در جيره هاي حاوي سيلاژ ذرت نسبت به علوفه خشك يونجه به واسطه افزايش اندازه ذرات جيره و همچنين ايجاد اسيديته بالاتر شكمبه انتظار كاهش مصرف خوراك وجود دارد كه البته اين حالت اسيدي بالاتر در صورت استفاده از دانه جو آسياب شده در جيره تشديد خواهد شد.

Background and objectives: Grains are typically used as energy-efficient ingredients for high-yielding cows. On the other hand, the use of forage sources in the diet is recommended to improve ruminally fermentation and ultimately maintain health and improve livestock production. Given the contradictory results reported in recent research on the effects of feeding of different sources of grain and forage in dairy cows, we conducted a study aimed at investigating the interaction effects of grain (barley and corn) and forage (alfalfa and corn silage) source in rations on the productive performance of Holstein dairy cows. Materials and Methods: Eight Holstein dairy cows (milk production: 46.2 ± 2 kg / day) were used to investigate the interactions between dietary source of grain and forage on productive performance. This experiment was conducted in a 4 × 4 Latin square design with a 2 × 2 factorial arrangement with 4 treatments over 4 periods of 21 days (15 days for dietary adaptation and 6 days for data collection). The first factor was the source of grain used in the diet (barley or corn) and the second factor was the source of forage used (alfalfa or corn silage). Experimental diets were fed as total mixed ration twice daily (7:00, 17:00) and milking was done 4 times daily (4:00, 10:00, 16:00, 22:00). Sampling was performed to collect feed samples and their residues, milk production and composition, rumen fluid, and animal feeding behaviors. Results: Dry matter intake (23.4 vs. 21.9 kg / day), milk yield (46.9 vs. 44.5 kg / day) and milk fat percentage (3.12 vs. 2.88%) in treatments containing corn grain were more than treatments containing barley grain (P <0.05). Nitrogen uptake was higher in corn-based treatments, but milk nitrogen, an indicator of feed nitrogen utilization efficiency, was lower in these treatments compared to barley grain. The effects of dietary forage source on feed intake and milk production were not significant, but dry alfalfa hay increased the percentage of milk fat compared to corn silage (3.08 vs. 2.92 percent). The use of corn silage forage increased the rumination time and total chewing time as minute per day and minute per kg of dry matter consumed (P <0.05). Although cows consuming corn silage spent more time for eating per kg of dry matter, but cows consuming alfalfa hay consumed more dry matter per meal. Consumption of corn compared to barley tended to increase dry matter intake per meal (P = 0.1). Percentage and amount of milk fat produced as well as fat-corrected milk production had a direct relationship with ruminal pH at three hours after morning feeding (P <0.05). Conclusion: Although the interaction of main factors in this experiment on functional parameters of dairy cows was not significant, but dry matter intake at each meal when using barley grain in treatments based on corn silage as forage source compared to dry forage Alfalfa was lower but not affected by forage source in treatments based on corn grain. This demonstrates the positive effects of using corn grain in corn silage-based diets to prevent reduced feed intake. Because diets containing corn silage compared to dry alfalfa hay are expected to decrease feed intake due to increased feed particle size as well as higher rumen acidity, however, this higher acidic state will be exacerbated if ground barley grain be used in the diet.