بررسي كمّي گيلاس وحشي (Prunus avium L.) در رويشگاه ممجي دره‌سي، آذربايجان شرقي

در اين پژوهش محدودۀ 111 هكتاري رويشگاه گيلاس وحشي (Prunus avium L.) در ممجي دره‌سي، آماربرداري 100 درصد شد و همۀ درختان گيلاس وحشي شمارش و اندازه‌گيري شد. با برداشت 23 قطعه‌نمونۀ 1000 متر مربعي فراواني زادآوري گيلاس نيز محاسبه شد. نتايج نشان داد كه 86/6 درصد درختان گيلاس شاداب و سالم‌اند و ميانگين ارتفاع، قطر برابرسينه و حجم آنها به‌ترتيب 9/3 متر، 12/6 سانتي‌متر و 0/08 متر مكعب است. بيشترين فراواني در طبقۀ قطري 10 سانتي‌متر و كمترين آن در طبقۀ قطري 25 سانتي‌متر بود. تعداد، سطح مقطع و حجم به‌ترتيب 2/14 پايه در هكتار، 0/032 مترمربع و 0/17 مترمكعب در هكتار محاسبه شد. همبستگي معني‌داري بين مشخصات كمّي درختان و شيب وجود نداشت، اما با افزايش ارتفاع از سطح دريا، قطر، ارتفاع و سطح مقطع كاهش پيدا كرد. اغلب درختان (62 درصد) در دامنه‌هاي شمال شرقي ديده شدند. از نظر ارتفاع، درختان حاضر در دامنه‌هاي شمال شرق و از نظر قطر، سطح مقطع و حجم، در دامنه‌هاي شرق بيشتر بودند. در مجموع 53 درخت خشك گيلاس شمارش شد كه 43 اصله سرپا و 10 اصله افتاده بودند. اين تعداد، 18/2 درصد كل درختان گيلاس را شامل مي‌شود. زادآوري گيلاس 36/1اصله در هكتار محاسبه شد. بيشترين فراواني درختان سرپا متعلق به گونۀ ممرز و در پي آن بلوط بود و گيلاس وحشي با سهم 3 درصدي در رتبۀ چهارم قرار داشت. به‌منظور تقويت و افزايش تراكم گيلاس وحشي، اجراي عمليات جنگل‌شناسي مناسب براي باز كردن مختصر توده ضروري به نظر مي‌رسد.