مقايسه كارايي دو مدل DNDC و DAYCENT در حساسيت سنجي برآورد گازهاي گلخانه‌اي

اهداف: انتشار گازهاي گلخانه‌اي و اثرات آن بر گرمايش جهاني يكي از چالش‌هاي جدي كشورهاي توسعه‌يافته و در حال توسعه محسوب مي‍شود. بررسي ميزان انتشار گازهـاي گلخانه‌اي كشـورهاي مختلف اين امكان را فراهم مي‌كند تا سهم كشورها در توليد گازهاي گلخانه‌اي مشخص شود. اين مقاله تلاش دارد كه با استفاده از مدل‌هاي DAYCENT و  DNDC نرخ تصاعد گازهاي متان، اكسيدنيتروس و اكسيدنيتريك و همچنين ميزان پتانسيل گرمايش جهاني در اراضي زراعي خوزستان را برآورد نمايد. مواد و روش ها: در ابتدا براي نمونه برداري انتشار گازها در اراضي كشت برنج، گندم و نيشكر از اتاقك ساكن، براي اندازه گيري گاز متان از كروماتوگرافي گازي و براي سنجش گازهاي اكسيد نيتروس و اكسيد نيتريك از دستگاه آنالايزر APNA-370 استفاده شد. براي برآورد و مدل‌سازي انتشار گازها از مدل هاي DAYCENT وDNDCاستفاده گرديد. يافته ها: بر اساس نتايج داده‌هاي دو مدل DAYCENT و DNDC بيش‌ترين ميزان شار متان مدل شده در ايستگاه باغملك به ترتيب 1.369 و 1.014 تن در هكتار در سال، بيش‌ترين ميزان تصاعد اكسيدنيتروس مدل شده در ايستگاه شوشتر به ترتيب0.160 و 0.098تن در هكتار در سال و بيش‌ترين ميزان پتانسيل گرمايش جهاني بر اساس داده‌هاي مشاهداتي در ايستگاه باغملك (55.074 تن معادل دي اكسيد كربن) بوده و بر اساس داده‌هاي DAYCENTدر ايستگاه شوش (68.059 تن معادل دي اكسيد كربن) و بر اساس داده‌هاي DNDC در ايستگاه شوش (47.066 تن معادل دي اكسيد كربن) تعيين شد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج شاخص‌هاي آماري هر دو مدل دقت قابل قبولي را در برآورد گازهاي گلخانه‌اي مذكور نشان دادند.