امكان‌سنجي پيش‌بيني‌ باد جستي با استفاده از داده‌كاوي و رگرسيون بر اساس مجموع داده‌هاي ميداني محدود

اين تحقيق با استفاده از اطلاعات ايستگاه خودكار باند فرودگاه مهرآباد در بازه زماني ژانويه تا ژوئن 2013 و گزارش متار سال 2013 ايستگاه مهرآباد، امكان پيش بيني جهت و سرعت باد جستي را با روش رگرسيون بررسي كرده است. داده هاي ايستگاه خودكار از سه سنجنده مستقر در باند به طول 4000 متر و عرض 45‌ متر گرفته شده است كه در راستاي جنوب شرق به شمال غرب واقعند. به‌جز جهت و سرعت باد جستي كه با حسگرها اندازه گيري مي شوند، تمامي داده هايي كه سنجنده ها اندازه گيري كرده‌اند، به بازه 0/9-0/1 استاندارد سازي شدند. 70 درصدكل داده ها به‌صورت تصادفي براي آموزش، 15 درصد جهت آزمون و 15 درصد نيز جهت اعتبارسنجي درنظرگرفته شدند كه در فايل هاي جداگانه ذخيره و از آنها به جاي داده هاي اصلي در طول محاسبات استفاده شده است. تمام كميت هاي استانداردسازي شده با استفاده از سه روش انتخاب ويژگي شامل روش پي‌درپي پيشرو، روش پسرو و روش اطلاعات متقابل به روش كمترين افزونگي و بيشترين ارتباط پردازش شدند. سپس ويژگي هاي انتخابي، جداگانه، در رگرسيون خطي براي پيش بيني جهت و سرعت باد جستي در فصل هاي زمستان و بهار به‌كار رفتند. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد ويژگي هاي انتخابي با روش پسرو براي پيش بيني سرعت باد در فصل زمستان مشابه فصل بهار است اما براي جهت باد، كمي متفاوت هستند. ويژگي هاي انتخابي از روش پيشرو براي پيش بيني جهت و سرعت باد جستي در فصل زمستان، زيرمجموعه‌اي از ويژگي‌هاي انتخابي براي فصل بهار هستند. براي اين دو فصل، ويژگي هاي انتخابي با اطلاعات متقابل، مشابه است ولي وزن هاي متفاوتي دارد. عملكرد اين روش در پيش بيني سرعت باد جستي بهتر از پيش بيني جهت باد است. روش پيشرو در انتخاب ويژگي براي جهت و سرعت باد جستي، در باند مياني بهينه است. در باند 11 روش پسرو براي پيش بيني سرعت و روش پيشرو براي پيش بيني جهت باد جستي بهينه است. در باند 29، روش پسرو براي انتخاب ويژگي هاي مرتبط با سرعت و جهت باد جستي بسيار مناسب است. در نهايت، با بررسي خروجي مدل ها براي هريك از باندها معادله‌اي براي پيش بيني جهت و سرعت باد جستي ارائه شده است.