تاثير روغن ماهي بر هماهنگي حركتي و استرس اكسيداتيو در زاده هاي نر موش صحرايي متاثر شده از هيپوكسي بارداري

سابقه و هدف: افزايش استرس اكسيداتيو به‌دنبال هيپوكسي بارداري، يك مكانيسم مهم براي اختلال در پاسخ‌هاي حركتي بعد از تولد است. با توجه به اين‌كه استفاده از مكمل‌هايي نظير اسيدهاي چرب امگا3 نقش محافظتي براي سيستم عصبي دارد، در اين مطالعه، مكانيسم محافظتي روغن ماهي، طي ايجاد استرس بارداري با مدل هيپوكسي بر هماهنگي حركتي زاده‌هاي نر موش‌صحرايي بررسي شد. مواد و روش‌ها‌: در اين مطالعه تجربي، موش‌هاي‌صحرايي ماده باردار (ويستار) به‌طور تصادفي به 5 گروه آزمايشي تقسيم شدند: كنترل (بدون تيمار)، شاهد (دريافت‌كننده سالين)، هيپوكسي (10 درصد اكسيژن، 90 درصد نيتروژن، روز 6 تا 15 بارداري)، روغن ماهي (1 ميلي‌ليتر) و گروه هيپوكسي تيمارشده با روغن ماهي. براي مطالعه مكانيسم محافظتي روغن ماهي، نمونه‌گيري از سرم مادران و زاده‌ها براي سنجش شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو انجام شد. فعاليت حركتي و تعادل نيز در زاده‌هاي نر 30 روزه با آزمون‌هاي جعبه باز و روتارود ارزيابي شدند. داده‌ها با آزمون آناليز واريانس يك‌طرفه و آزمون تعقيبي توكي بررسي شدند. نتايج: حركت و شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو به‌ترتيب در گروه هيپوكسي نسبت به گروه شاهد، كاهش و افزايش معني‌داري يافت؛ در حالي‌كه تيمار با روغن ماهي، فعاليت حركتي را در گروه روغن ماهي/هيپوكسي نسبت به گروه هيپوكسي افزايش و استرس اكسيداتيو را كاهش داد (0/05 P ). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، تيمار روغن ماهي در طي هيپوكسي مزمن دوران بارداري با كاهش استرس اكسيداتيو ايجادشده به‌دنبال هيپوكسي، مي‌تواند باعث بهبود فعاليت حركتي و تعادل شود.