مقايسه اثربخشي درمان حمايتي و مديريت بيماري بر مهارت هاي ارتباطي بيماران اسكيزوفرني

زمينه و هدف: اسكيزوفرني اختلالي مزمن و ناتوان كننده است كه در آن مهارت هاي ارتباطي به شدت آسيب مي بيند. بنابراين هدف پژوهش حاضر مقايسه اثر بخشي درمان حمايتي و مديريت بيماري بر مهارت هاي ارتباطي بيماران اسكيزوفرن بود. مواد و روش ها: در اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه كنترل، تعداد 52 نفر از بيماران مبتلا به اسكيزوفرني بستري در بيمارستان شفاي رشت در سال 1398 به طور تصادفي در سه گروه درمان حمايتي (17 نفر)، مديريت بيماري (18 نفر) و كنترل (17 نفر) تقسيم شدند. مداخله مورد استفاده مداخله آموزشي و ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه تعاملي كريستي فورسيت (1996) بود. داده هاي جمع آوري شده از طريق نرم افزار SPSS نسخه 26 و با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمره كل مهارت هاي ارتباطي و مؤلفه هاي ويژگي هاي جسماني و مبادله اطلاعات در هر دو گروه درمان حمايتي و مديريت بيماري به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل اما ميانگين مؤلفه روابط و مناسبات، تنها در گروه مديريت بيماري به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود (0.001 p). لازم به ذكر است بين دو گروه درمان حمايتي و مديريت اختلاف معناداري مشاهده نشد (0.05 p). نتيجه گيري: با توجه به اينكه بين دو مداخله تفاوتي وجود نداشت و هر دو روش درماني اثربخش بودند بنابراين از درمان حمايتي و مديريت بيماري مي توان براي ارتقاء كيفيت زندگي بيماران اسكيزوفرن در كنار درمان هاي ديگر و يا به صورت تلفيقي استفاده كرد.