بررسي تأثير 6 هفته تمرين استقامتي بر سطوح پروتئين‌هاي GLUT4 و HDAC5 در عضله تند انقباض موش‌هاي صحرايي ديابتي

سابقه و هدف: ورزش و ديابت اثرات مخالفي بر پروتئين GLUT4 دارند، اما سازوكار آن به‌طور كامل در ديابت بررسي نشده است. هدف اين پژوهش، بررسي اثر شش هفته تمرين استقامتي بر سطوح پروتئين‌هاي GLUT4 و HDAC5در عضله extensor digitorum longus (EDL) موش‌هاي صحرايي ديابتي بود. مواد و روش‌ها: تعداد 32 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار (وزن: 9.4 ±245 گرم) به‌طور تصادفي به چهار گروه كنترل، تمرين، ديابت و ديابت تمرين تقسيم شدند. در سنّ 8 هفتگي، ديابت به‌وسيله تزريق استرپتوزوتوسين ايجاد شد. تمرين استقامتي با شدت متوسط و پيش‌رونده به مدت 6 هفته انجام شد. 24 ساعت پس از اتمام پروتكل، موش‌ها تشريح شدند و بافت عضلهEDL استخراج گرديد. محتواي GLUT4 و HDAC5 به‌روش الايزا اندازه‌گيري شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون آناليز واريانس يك‌طرفه در سطح معناداري 0.05 P استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه بين گروه‌هاي كنترل و ديابت (0.0005=P)، ديابت تمرين و ديابت (0.0005=P) و تمرين و ديابت (0.0005=P) تفاوت معناداري در سطوح GLUT4 وجود دارد. همچنين، نتايج نشان داد كه بين گروه‌هاي كنترل و تمرين (0.138=P)، ديابت تمرين و ديابت (0.229= P) و تمرين و ديابت (0.306=P) تفاوت معناداري در سطوح پروتئين HDAC5 وجود ندارد و بين بقيه گروه‌ها تفاوت معناداري وجود دارد (0.05 P). همچنين، رابطه معكوس غيرمعناداري بين سطوح پروتئين‌هاي GLUT4 و HDAC وجود دارد (0.354= P و 0.169=r). نتيجه‌گيري: اثر مثبت تمرين استقامتي بر سطوح پروتئين GLUT4 در گروه ديابتي بيشتر از گروه سالم بود و با اين‌كه تمرين استقامتي بر روي سطوح پروتئين‌هاي GLUT4 و HDAC5 اثر مثبت داشت و اثر بر پروتئين GLUT4 بيشتر و معنادارتر بود.