مقايسه اثر تمرينات هوازي و مقاومتي بر تغييرات آستانه درد التهابي در موش‌هاي صحرايي نر

سابقه و هدف: پژوهش‌ها نشان داده‌اند كه بين فعاليت ورزشي و آستانه درد ارتباط وجود دارد و تمرينات ورزشي مي‌توانند منجر به تغيير آستانه درد شوند. همچنين برخي از محققان مدعي‌اند كه بين نوع و شدت فعاليت ورزشي با كاهش درد رابطه وجود دارد. از اين‌رو مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثر تمرينات هوازي و مقاومتي بر تغييرات آستانه درد التهابي در موش‌هاي صحرايي نر انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش تجربي تعداد 25 سر موش‌ نر سالم صحرايي با وزن 200 الي 300 گرم انتخاب و به دو گروه‌ آزمايش (تمرين هوازي و مقاومتي) و يك گروه كنترل تقسيم شدند.پيش‌آزمون و پس‌آزمون سنجش آستانه درد التهابي، توسط روش فرمالين تست و آزمون درد ناشي از تحريك پايانه‌هاي عصبي (پس‌كشيدن دم موش) بر روي گروه‌ها انجام شد. سپس دو گروه آزمايش به مدت 6 هفته برنامه تمريني طرح را اجرا كردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه در سطح معناداري (0.05≥P) تحليل شد.نتايج: بين تأثير دو روش تمرين تفاوت معنادار وجود دارد (0.05 P) و آستانه درد التهابي در آزمون پس‌كشيدن دم موش، در گروه تمرين هوازي افزايش يافت. ولي در تست فرمالين تفاوت معناداري بين گروه‌ها مشاهده نشد ( 0.05 P).نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش، مي‌توان بيان كرد كه تمرين هوازي در افزايش آستانه درد مؤثر است. اثرات كاهشي تمرينات هوازي بر توليد فاكتورهاي التهابي مي‌تواند تأثيرگذار باشد و منجر به اثر ضددرد التهابي در مدل حيواني شود. بنابراين تحقيقات بيشتر در اين زمينه توصيه مي‌شود.