مكان يابي مناطق مستعد توسعه ي گردشگري سلامت استان مازندران به روش تصميم گيري چندمعياره (AHP) و با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS)

فراهم آوردن شرايط ايجاد گردشگري سلامت به عنوان يكي از گونه هاي هدفمند و اقتصادي گردشگري، به توجه بيشتر برنامه ريزان و متخصصان حوزه ي گردشگري نيازمند است. از اين جهت، شناسايي پهنه هاي مستعد گردشگري سلامت و قابليت هاي توسعه ي آن امري ضروري مي نمايد. علاوه بر قابليت هاي درماني، زمان و شرايط اقتصادي بهرهمندي از درمان، ويژگي هاي محيطي گردشگري منطقه نيز از عوامل مؤثر در انتخاب مقصد گردشگري سلامت مي باشد. در راستاي اين امر، پژوهش حاضر در نظر دارد از طريق مكان يابي به شناسايي مناطق مستعد توسعه ي گردشگري سلامت از نظر قابليت هاي محيطي منطقه، در استان مازندران بپردازد. روش بررسي پژوهش مبتني بر رويكرد توصيفي – تحليلي بوده و از روش تصميم گيري چندمعياره و سامانه ي اطلاعات جغرافيايي، جهت مكان يابي استفاده شده است. بر اين اساس، ابتدا با دسته بندي معيارهاي محيطي مكان يابي گردشگري سلامت در سه گروه معيارهاي خدماتي، منابع و زيرساخت ها و قابليت رقابت پذيري و شناسايي زيرمعيارها و گويه هاي آن ها، به متخصصان مراجعه و اولويت بندي معيارها مشخص گرديد. پس از تشكيل ماتريس هاي زوجي و وزن دهي به معيارها، معيار منابع و زير ساخت ها بالاترين امتياز را به خود اختصاص داده و پس ا ز آن به ترتيب معيارهاي خدماتي و قابليت رقابت پذيري قرار دارند. علاوه بر معيارهاي اصلي، زيرمعيارها و گويه ها نيز وزن دهي شده و در نهايت پس از تلفيق وزن ها، وزن نهايي گويه ها مشخص گرديد. سپس با استناد به شعاع دسترسي و حريم ها، نقشه هاي رستري مرتبط تهيه و وزن دار گرديدند. در نتيجه ي همپوشاني لايه ها، مناطق استان از لحاظ قابليت هاي توسعه ي گردشگري سلامت اولويت بندي گرديدند. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه مناطق شمالي استان به ويژه در حاشيه ي محدوده هاي شهري از قابليت هاي بيشتري جهت توسعه ي گردشگري سلامت برخوردار است .