اثر جنس سطح بر نيروي برخوردي، نرخ بارگذاري و گشتاور آزاد در فاز استقرار دويدن

اهداف: سالانه بيش از ۶۰ درصد دوندگان، آسيب‌هاي ناشي از پركاري را متحمل مي‌شوند. جنس سطوح تمرين و مسابقه مي‌تواند باعث جلوگيري از آسيب‌هاي مرتبط با دويدن و يا بهبود عملكرد شود؛ بنابراين هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر سه نوع سطح رايج دويدن بر مؤلفه‌هاي نيروي عكس‌العمل زمين در فاز اتكاي دويدن بود. مواد و روش‌ها: نيروي برخوردي، نرخ بارگذاري و گشتاور آزاد پانزده آزمودني مرد هنگام دويدن با پاي برهنه روي سه سطح پلي‌وينيل كلرايد (پي‌وي‌سي)، چمن ‌مصنوعي و ماسه (ميانگيني از پنج كوشش صحيح با سرعت 0/2±3 متر بر ثانيه) توسط صفحه نيروسنج ثبت شد. مقايسه‌ بين شرايط مختلف از طريق آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني انجام شد. يافته‌ها: سطح ماسه در مقايسه با پي‌وي‌سي و چمن‌ مصنوعي و همچنين ماسه و چمن مصنوعي در مقايسه با پي‌وي‌سي به ‌ترتيب باعث كاهش قابل ‌توجه نيروي برخوردي و نرخ بارگذاري نيرو شده‌اند. اوج دوم نمودار نيروي عمودي (نيروي پيشران) در سطوح ماسه (0/001=P) و چمن ‌مصنوعي (0/005=P) در مقايسه با سطح پي‌وي‌سي افزايش يافت. علاوه بر اين، سطح ماسه در مقايسه با پي‌وي‌سي (0/001=P) و چمن ‌مصنوعي (0/003=P) گشتاور آزاد اداكتوري و چمن ‌مصنوعي در مقايسه با پي‌وي‌سي (0/011=P) گشتاور آزاد ابداكتوري را كاهش داده بود. نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه از لحاظ آسيب ‌شناسي با توجه به حذف نيروي برخوردي، كاهش نرخ بارگذاري و جذب شوك بالا، ماسه‌ سطح ايمن‌تري در برابر آسيب‌هاي مرتبط با دويدن است. علاوه بر اين، از ديدگاه عملكرد تمريني، تمرين روي سطح ماسه‌اي احتمالاً موجب بهبود عملكرد روي سطوح مسابقه‌اي سفت‌تر مي‌شود.