بررسي عوامل رفتاري-شناختي موثر بر آموزش در دانشكده داروسازي پرديس بين الملل دانشگاه علوم پزشكي ايران

هدف پژوهش حاضر تبيين عوامل رفتاريشناختي مؤثر بر آموزش در دانشكده داروسازي پرديس بين الملل دانشگاه علوم پزشكي ايران بود. در همين راستا و به منظور استخراج تأثير عوامل رفتاريشناختي بر آموزش مطالعه اي توصيفيتحليلي، از نوع مقطعي و به روش سرشماري در نيمه دوم سال 1398 انجام شد. محيط پژوهش دانشكده داروسازي پرديس بين الملل دانشگاه علوم پزشكي ايران بود. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه اي بود كه بر مبناي يافته هاي منتج از مراحل قبلي پژوهش اعم از مطالعات مرور نظام مند، كيفي و دلفي تدوين و اعتبارسنجي شد. براي ورود و تأييد صحت اطلاعات وارد شده و به منظور تجزيه و تحليل با توجه به نرمال بودن داده ها از آزمون t براي نمونه هاي مستقل در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتايج نشان داد اساتيد و دانشجويان ايراني دانشكده داروسازي پرديس بين الملل دانشگاه علوم پزشكي ايران در خصوص عوامل سه گانه نوآوري، اضطراب و فشار رواني، و تمركزجويي به عنوان مهم ترين عوامل رفتاريشناختي مؤثر بر آموزش توافق داشتند. در مقابل، اساتيد و دانشجويان خارجي دانشكده داروسازي پريس بين الملل دانشگاه علوم پزشكي ايران در خصوص عوامل چهارگانه تلاش براي جستجوي اطلاعات، هوش درون شخصي، صلاحيت شناختي و آگاهي به عنوان مهم ترين عوامل رفتاريشناختي مؤثر بر آموزش توافق داشتند. عوامل رفتاريشناختي مؤثر بر آموزش دانشجويان ايراني و خارجي رشته داروسازي متفاوت از يكديگرند. بنابراين، ضروري است سياستگذاران، برنامه ريزان، مديران و مسئولان حوزه آموزش علوم پزشكي كشور، علي الخصوص در مقطع دكتراي عمومي رشته تحصيلي داروسازي، اين موضوع  را مدنظر قرار دهند.