مكانمندي و زمانمندي در فيلم فروشنده بر اساس آراي هايدگر در هستي و زمان

هدف مقاله اين است كه از نحوه طرح مفاهيم هايدگر در «هستي و زمان» درباره زمان و مكان استفاده كرده و بر اساس آن روايت فيلم فروشنده را با توجه به يافت‌حالِ شخصيت‌ها مطالعه كنيم. دو مفهومِ زمانمندي و مكانمندي با رويكرد اگزيستانسيال به جهان تعريف مي‌شوند. يافت‌حال‌هاي دازاين نبض رابطه او با حال‌هاي جهان را تنظيم مي‌كند و رابطه‌ها و چيزها را به مثابه چيزي و يا چيز ديگري عيان مي‌كند. يافت‌حال‌هاي دازاين مبناي عمل اوست، عملي كه خودفهمي دازاين در آن مستتر است.  نتيجه نگاه هايدگري به فروشنده اصغر فرهادي اينكه دراين فيلم خانه و فروشنده پير يعني دو  امرِ وابسته به سازوكار سرمايه‌داري، موجب از هم پاشيدن كليت جهان هرروزه عماد و رعنا معرفي كرد. ديدن اين روابط بر اساس يافت‌حال‌ها و حال، به صورت چيزي يا چيز ديگري، تعيين‌كننده مكان و زمان و آشكاركننده روايت است. يافت‌حال‌ها و حال‌هايي كه پيوست به روابط تصويري به وجود مي‌آيد، علاوه بر پديدار كردن انواع مكانمندي يعني دوري و نزديكي، موقعيتفضا و فضاي اگزيستانسيال انواع هستنده‌ها، انواع زمانمندي اكنون، گذشته و آينده مربوط به آنها را تعيين مي‌كند. عملكرد عماد نشان مي‌دهد چگونه نسبت‌ها و يافت‌‌حال‌هاي مبتني بر روابط، يا روابط تصويري در اگزيستانس او را چون يك روشنفكر متوسط حال و نيز نيمه‌عصيان‌گرِ انتقام‌جو پديدار مي‌كند.