تأثير غرور ملي بر سازگاري اجتماعي با ميانجي‌‌‌گري راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان (مطالعه موردي: دانشجويان كارشناسي دانشگاه مازندران)

اين مقاله درصدد است تأثير غرور ملي را بر سازگاري اجتماعي با ميانجي‌‌‌گري راهبرد تنظيم شناختي هيجان بررسي كند. طبق مدل، پنج فرضيه مطرح شد. روش تحقيق حاضر جزء مطالعات همبستگي بوده است. 263 نفر از دانشجويان كارشناسي (121 دانشجوي پسر و 142 دانشجوي دختر) دانشگاه مازندران از طريق روش نمونه‌‌‌گيري خوشه‌‌‌اي انتخاب شدند و به سه پرسشنامه استاندارد غرور ملي ساخته عيدي و همكاران (1393)، مقياس سازگاري اجتماعي دانشجويان با دانشگاه بيكرو سيريك (1987) و مقياس تنظيم شناختي هيجان گرانفسكي و كراجي (2007) پاسخ دادند. نتايج نشان داد كه در اثرات مستقيم ميزان بتاي استاندارد مسير غرور ملي به راهبرد مثبت و راهبرد منفي تنظيم هيجان دانشجويان در سطح (p‹01.0) معني‌‌‌دار بوده است. همچنين، ميزان بتاي استاندارد مسير از غرور ملي به سازگاري اجتماعي دانشجويان و از راهبرد مثبت تنظيم هيجان به سازگاري اجتماعي دانشجويان در سطح (p‹01.0) معني‌‌‌دار شده، اما تأثير راهبرد منفي تنظيم هيجان بر سازگاري اجتماعي دانشجويان تنها در سطح (p‹05.0) معني‌‌‌دار شده است. نقش ميانجي راهبردهاي مثبت تنظيم شناختي هيجان در ارتباط با غرور ملي و سازگاري اجتماعي تأييد شده است.