تأثير آستانه اي تمركززدايي ‌مالي ‌تركيبي بر رشد اقتصادي ‌استان‌هاي ايران: رويكرد رگرسيون انتقال ملايم تابلويي (PSTR)

رابطه بين تمركززدايي مالي و رشد اقتصادي، در دهه هاي اخير، يكي از موضوعات و مباحث محوري در اقتصاد بوده است. تمركززدايي مالي، ازجمله متغيرهاي مؤثر بر رشد اقتصادي است كه رابطه تنگاتنگ و انكارناپذيري با برنامه هاي رشد و توسعه اقتصادي و گسترش تعادل و توازن منطقه اي دارد. اين مطالعه به منظور بررسي رفتار غيرخطي رشد اقتصادي در دامنه هاي تمركززدايي مالي براي استان هاي كشور در بازه زماني 951383در چهارچوب مدل اقتصادسنجي رگرسيون انتقال ملايم تابلويي (PSTR)، به عنوان يكي از برجسته ترين مدل هاي تغيير رژيمي، انجام شده، و در آن، شاخص تمركززدايي مالي تركيبي، با استفاده از تكنيك تحليل مؤلفه‌هاي اصلي، استخراج و از آن، به عنوان متغير انتقال، به منظور بررسي تغييرات رشد اقتصادي در مدل غيرخطي مذكور، استفاده شده است. نتايج حاصل از تخمين مدل، ضمن تأييد وجود رابطه غيرخطي ميان متغيرهاي مورد مطالعه، يك مدل دو رژيمي با حد آستانه اي 1941/3 و پارامتر شيب 2869/4 را پيشنهاد مي كند كه براساس آن، تأثير تمركززدايي مالي تركيبي، بر رشد اقتصادي استان ها نامتقارن است؛ به گونه اي كه با افزايش تمركززدايي در رژيمِ حدي يكم، رشد اقتصادي مثبت و پس از عبور از حد آستانه اي و ورود به رژيمِ دوم، به دليل هزينه هاي مترتب بر افزايش تمركززدايي مالي، منفي مي شود و از اين رو، رابطه بين تمركززدايي مالي تركيبي و رشد اقتصادي استان ها، به صورت يك سهمي (U وارون) قابل نمايش مي باشد.