كيفيت زندگي كاري و تمايل به ترك خدمت پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي دولتي شهر هرات- افغانستان: 1399-1398

مقدمه: ازآنجاكه ترك خدمت پرستاران منجر به كاهش كيفيت مراقبت و افزايش هزينه‌ها مي‌گردد. بنابراين، غفلت از كيفيت زندگي كاري پرستاران مي‌تواند منجر به ترك خدمت آنان گردد. هدف از اين مطالعه تعيين رابطه بين كيفيت زندگي كاري و تمايل به ترك خدمت پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي دولتي شهر هرات واقع در افغانستان بود.روش ها: اين مطالعه از نوع كاربردي و به روش توصيفي-تحليلي در سال 1398 تا 1399 انجام شد. جامعه پژوهش 258 نفر از پرستاران بيمارستان‌هاي دولتي بود. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه استاندارد كيفيت زندگي كاري بود. تمايل به ترك خدمت پرستاران با استفاده از يك گويه سنجيده شد. جهت بررسي ارتباط بين متغيرهاي تحقيق از آزمون من ويتني، كاي دو، كروسكال واليس و ضريب همبستگي اسپيرمن با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 انجام شد. يافته ها: كيفيت زندگي كاري و تمايل به ترك خدمت پرستاران در سطح متوسط بود. بين تمايل به ترك خدمت و متغيرهاي جمعيت شناختي ارتباط معني‌داري وجود ندارد (0.05 p). بين تمايل به ترك خدمت با ابعاد كيفيت زندگي كاري مشاركت در سازمان، امنيت شغلي، حقوق و دستمزد، افتخار شغلي و استرس شغلي رابطه معنادار و معكوسي وجود دارد (0.05 p). رابطه بين تمايل به ترك خدمت و كيفيت زندگي كاري معنادار و معكوس بود (0.001=p، 0.279=r).نتيجه‌گيري: مديريت مشاركتي در تصميم‌گيري‌ها، توجه به حقوق و مزايا، اطمينان دادن به پرستاران كه در صورت هرگونه تغيير در شرايط اجتماعياقتصادي كار خود را از دست نخواهند داد، مي‌تواند موجب افزايش رضايتمندي و كاهش تمايل به ترك خدمت پرستاران گردد.