مقايسۀ اثربخشي درمان بافت نگر انصاف محور و درمان هيجان مدار بر كيفيت و تعارضات زناشويي

Comparison of the Effectiveness of Contextual Therapy Fair- Centered and Emotion-Focused Therapy on the Marital Quality and Marital Conflict

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي تأثير دو رويكرد درماني بافت نگر انصاف محور (مبتني بر نظريه بوزورمني-نايج) و روش درمان هيجان مدار برافزايش كيفيت و كاهش تعارضات زناشويي زوج‌ها بود. روش اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون ـ پس آزمون، با گروه كنترل و پيگيري سه‌ماهه بود. جامعه آماري شامل همه زوج‌هايي بود كه در سال 1398- 1397 به دفتر مشاوره و خدمات روان‌شناختي خصوصي زير نظر سازمان نظام روانشناسي و مشاوره در شهر اروميه مراجعه داشتند از ميان مراجعه‌كنندگان تعداد 24 زوج پس از همتاسازي آزمودني‌ها، به شيوه هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل گمارش شدند. پرسشنامه‌هاي استفاده‌شده در اين تحقيق شامل مقياس كيفيت زناشويي فرم تجديدنظر شده (Busby, Christensen, Crane, & Larson, 1995) و پرسشنامه تعارضات زناشويي تجديدنظر شده (sanai zaker, Barati, & Bustani pour, 2008)بود. براي تحليل داده‌ها و فرضيه‌ها از روش آزمون آماري «تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر» و نرم‌افزار SPSS استفاده گرديد. يافته‌ها نشان داد اثربخشي رويكرد هيجان مدار در كاهش «تعارضات زناشويي»، به‌صورت معني‌داري (001/p <) بيشتر از درمان بافت نگر انصاف محور است. همچنين ميان دو رويكرد برافزايش «كيفيت زناشويي» تفاوت معنادار مشاهده نشد اما باگذشت زمان اثربخشي رويكرد بافت نگر نسبت به رويكرد هيجان مدار در «كيفيت زناشويي» ثبات و پايداري بيشتري دارد؛ بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت ازآنجاكه متغير تعارضات زناشويي ازنظر تئوري، وابستگي زيادي به نظريه دل‌بستگي و هيجانات دارند لذا رويكرد هيجان مدار اثربخشي مؤثرتري در اين متغير نشان داده است و ازآنجاكه در درازمدت حس عدالت و انصاف در رابطه منجر به بهبودي پايدار كاركردهاي خانواده مي‌گردد رويكرد بافت نگر در متغير كيفيت زناشويي ثبات درماني بهتري نشان داده است.

This study aimed to compare and evaluate the effectiveness of Contextual Therapy fair- centered (CT) (based on Iván Böszörményi-Nagy theory) and Emotion-Focused Therapy (EFT) on increasing Marital Quality and Reducing Marital Conflict among couples with marital Conflict. The method was semi-experimental with a pretest-posttest design with a control group. The statistical population included all couples who in 2017-2018 referred to the private office of counseling and psychological services in the city of Urmia. Among them, 24 couples were purposefully selected and randomly assigned to three groups, two experimental and one control group. The questionnaires included the Revised Dyadic Adjustment Scale (Busby, Christensen, Crane, & Larson, 1995), and the Revised Marital Conflict Questionnaire (Sanai Zaker, Barati, & Bustani pour, 2008). To analyze the data and hypotheses, the statistical test method of "repeated measurement variance analysis" and SPSS software were used. there is a significant difference (p < 0.001) between the effectiveness of the two approaches in reducing Marital Conflict and the effectiveness of the Emotion-Focused approach is significantly more than Contextual Therapy. The results also showed that there is no significant difference between the two approaches in increasing Marital Quality, but over time, the effectiveness of the Contextual Therapy approach to the Emotion-Focused approach in "marital Quality" is more stable. Because marital Conflict is theoretically highly dependent on attachment and emotion theory, therefore, the Emotion-Focused approach is more effective in this variable. an‎d because in the long run, a sense of justice and fairness in a relationship leads to a steady improvement in family functioning, the Contextual approach has shown better therapeutic stability in the marital Quality than the Emotion-Focused approach.