بينامتنيتِ سيماي علي (ع) در اشعار سنايي و ناصرخسرو

از منظر كريستوا هر متني با فرهنگ ها و متون گذشته ارتباط دارد و در گفتوگو با آنها به وجود مي آيد. اشعار سنايي با اشعار ناصرخسرو در موضوعات گوناگون ارتباط خاص و معناداري دارد. موضوع امام علي(ع) به نحو گسترده در اشعار هر دو شاعر بازتاب يافته است و هر دو متن، امامت و سيماي آن حضرت را به تصوير كشيده اند. در تحقيق حاضر كه به روش توصيفي- تحليلي و به صورت كتابخانه اي اجرا شده است، اشعار سنايي و ناصرخسرو را بر پايۀ نظريۀ بينامتني كريستوا و ژنت بررسي كرده ايم. نتيجه آنكه: متن حاضر در مباحث مختلف به طور آگاهانه ناظر به متن غايب است و مضمون متن غايب را با صورت و بياني متنوع، خلّاقانه و هنري تر به مخاطب انتقال ميدهد. بيشتر شيوه هاي بينامتني كريستوايي كه در اشعار دو شاعر ديده مي شود، به نفي متقارن و نفي بخشي مربوط است و در برخي مضامين نيز سنايي با عدول از نظرگاه ناصرخسرو، با خلاقيت و رويكرد ديگري به نفي كامل متن غايب مي پردازد.