بررسي اثر محلول‌پاشي كيتوزان بر برخي صفات فيزيولوژيكي و بيوشيميايي آويشن (Thymus vulgaris L.) تحت تنش خشكي

به‌منظور بررسي اثر محلول‌پاشي كيتوزان بر ويژگي‌هاي مختلف فيزيولوژيكي و بيوشيميايي (پرولين، پروتئين، آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدان و درصد و عملكرد اسانس) و عملكرد ماده خشك آويشن باغي (Thymus vulgaris L.) در شرايط تنش خشكي، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در منطقه لاله‌زار، بردسير، استان كرمان در سال 1398 به مرحله اجرا درآمد. تنش خشكي در چهار سطح (35، 50، 65 و 80 درصد تخليه رطوبت قابل دسترس) و غلظت كيتوزان در پنج سطح (0، 0.2، 0.5، 1 و 1.5 گرم كيتوزان بر ليتر استيك اسيد) به‌ترتيب به‌عنوان فاكتورهاي اصلي و فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد كه تنش خشكي باعث افزايش معني‌دار پرولين، آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدان و درصد و عملكرد اسانس و كاهش معني‌دار عملكرد ماده خشك شد. با افزايش غلظت كيتوزان پرولين، آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدان، عملكرد ماده خشك و درصد اسانس افزايش معني‌داري نشان دادند كه منتج به افزايش معني‌دار عملكرد اسانس به عنوان مهمترين شاخص كيفيت در گياه آويشن باغي شد. پروتئين و آنزيم گاياكول پراكسيداز تحت تأثير محلول‌پاشي كيتوزان قرار نگرفتند. به‌طور كلي نتايج اين تحقيق نشان داد كه غلظت‌هاي بالاتر كيتوزان (1.5 گرم كيتوزان بر ليتر استيك اسيد) در رفع آسيب‌هاي ناشي از تنش خشكي و حصول عملكرد بالاتر نقش مؤثرتري داشتند.