اثر ورزش بر بافت چربي بژ

بافت چربي از تنظيم كننده هاي متابوليسم است و چاقي به ويژه افزايش بافت چربي سفيد به ايجاد بيماري هاي متابوليك منجر مي شود. از طرفي بافت چربي بژ فوايد فراواني در تنظيم متابوليسم و عملكردهاي فيزيولوژيك دارد. پژوهش ها نشان داده اند برخي محرك ها ازجمله فعاليت ورزشي به بژشدن بافت چربي زيرپوستي منجر مي شوند؛ درنتيجه اين سلول هاي چربي داراي اثر گرمازايي و بسياري از ويژگي هاي بافت چربي قهوه اي مي شوند . فعال شدن گيرنده هاي β3 -آدرنرژيك در بافت چربي قهوه اي كه در اثر تمرينات ورزشي رخ مي دهد، به فعال شدن UCP1 منجر مي شود و از مؤثرترين روش هاي مبارزه با افزايش وزن به شمار مي رود. ازآنجاكه ورزش مداخله اي ارزان قيمت و بدون عوارض جانبي در سبك زندگي است و مزاياي استفاده از تمرين بدني به منظور بهبود و درمان غيردارويي بيماري هاي متابوليك ازجمله چاقي به خوبي نشان داده شده است، بررسي سازوكارهاي مولكولي اثرات مثبت انواع تمرين ضروري به نظر مي رسد. از جملۀ اين سازوكارهاي مولكولي، افزايش ترموژنز به سبب انجام دادن تمرينات ورزشي است كه مي تواند در اثر رهاسازي انواع سايتوكاين ها باشد. در اثر فعاليت بدني UCP1 افزايش مي يابد كه به واسطۀ آن روند بژشدن در انبارهاي چربي سفيد زيرپوستي رخ مي دهد. افزايش سايتوكاين هاي مختلف و ژن هاي مهم درگير در اين روند كه با انواع تمرينات در سطوح مختلف رخ مي دهد، نويدبخش اين است كه تمرينات ورزشي را مي توان ازجمله راهكارهاي احتمالي مبارزه با چاقي و سندرم متابوليك برشمرد. در مقالۀ حاضر تغيير پذيري بافت چربي و سازوكارهاي اين تغيير در اثر انواع تمرين ورزشي بررسي مي شود.