بررسي و تحليل كاركرد پادگفتماني در داستان شيخ صنعان

مسئلۀ اصلي پژوهشِ حاضر اين است كه نقش پادگفتمان ها در تقويت، تثبيت و بازآفريني معناي نشانه اي و يا ساخت شكني از نشانه هاي گفتماني مربوط به ديگري چيست. اين پژوهش مي‌كوشد با تبيين سازوكار زباني و دلالتي متن و از منظر كاركرد پادگفتماني، شيوه هاي تعامل و رقابت ميان گفتمان هاي مختلف را بررسي كند و با كشف نقاط مركزي گفتمان به تبيين چگونگي توليد، تغيير و يا تثبيت معنا بپردازد. پادگفتمان وضعيتي را ايجاد مي كند كه يك گفتمان در تعامل و يا چالش با گفتمان ديگر قرار مي گيرد و با حمايت از آن تأييد مي شود. در اين جستار كاركردهاي پادگفتمان در شكل دهي به دلالت پردازي و فرايند معناسازي بازكاويده شده است. پرسش اصلي پژوهش اين است كه پادگفتمان ها در داستان شيخ صنعان (در منطق الطير عطار) چگونه و در قالب كدام كاركردها توانسته اند شيوه هاي تعامل و رقابت ميان گفتمان هاي مختلف را بازنمايي كنند. به اين منظور، با استفاده از روش تحليل كيفي گفتمان و از منظر پادگفتماني و به شيوۀ توصيفي تحليلي، به تحليل و تبيين مؤلفه هايي پرداخته شده است كه در قالب پادگفتمان در داستان يادشده نقش ايفا مي كنند و به حمايت و گسترش ايدۀ اصلي داستان ياري مي رسانند. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه اين داستان با به كارگيري پادهاي مختلفي از قبيل شبيه سازي ارجاعي، روايي، استعاري، تودرتو، تفويض اختيار، پرسش، تعويق كنشي، شاهد آوردن، احياي كنشگر، خرق عادت، و پادگفتمان رد و استعلا گفتمان اصلي داستان را تأييد و تثبيت كرده است.