تدوين مدل علي رابطۀ ميان چشم‌انداز زمان آينده و خودتنظيمي بلندمدت با تحول شغلي؛ تلويحاتي درباره مشاوره روان‌شناختي با والدين داراي فرزند نوجوان

Presenting a Causal Model of the Relationship between Future Time Perspective and Long-term Self-Regulatory with Career Path Development; Implications concerning Psychological Counseling for Parents with Adolescents

يكي از نگرانيهاي شديد خانوادهها، انتخاب مسير شغلي و هدايت تحصيلي فرزندان نوجوان است. پژوهش‌هاي فراواني به بررسي تحول شغلي در گروههاي گوناگون پرداخته‌اند، ولي پژوهشي كه به مدليابي تحول شغلي در نوجوانان پرداخته باشد، تاكنون انجام‌نشده است. پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل علي از رابطه ميان چشم‌انداز زمان آينده و خودنظم‌جويي بلندمدت بر تحول شغلي با توجه به نقش واسطه‌اي نگرش به مدرسه در فرزندان نوجوان خانوادههاي شهر سنندج انجام شد. روش پژوهش، همبستگي از نوع مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. از ميان جامعه دانش آموزان نوجوان مقطع متوسطه اول شهر سنندج تعداد 284 نفر به روش نمونهگيري تصادفي طبقه‌اي نسبي انتخاب و به ابزارهاي خودگزارشي چشم‌انداز زمان آينده (2008) Husman & Shell، خودنظم‌جويي نوجوانان Dias, Castillo & Moilanen, (2014)، نسخه تجديدنظر شده مقياس ارزيابي نگرش به مدرسه McCoach & Siegle (2003) و نسخه استراليايي سياهۀ كوتاه تحول شغلي Creed & Patton (2004) پاسخ دادند. تحليل داده‌ها با روش مدل‌سازي معادلات ساختاري به‌وسيله نرم‌افزار AMOS و SPSS انجام گرفت. يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه تحول شغلي با اطلاع از تراز چشم‌انداز زمان آينده و نگرش به مدرسه پيش‌بيني شد؛ خودنظم‌جويي بر نگرش به مدرسه و تحول شغلي به‌طور مستقيم تأثيري نداشتند؛ نگرش به مدرسه تأثير علي و مستقيمي بر تحول شغلي نداشت. همچنين چشم‌انداز زمان و خودنظم‌جويي با ميانجيگري نگرش به مدرسه اثر غيرمستقيم بر تحول شغلي نداشت. يافته‌هاي اين پژوهش مؤيد تأثير معني‌دار چشم‌انداز زمان آينده بر تحول شغلي فرزندان نوجوان خانواده‌هاي شهر سنندج است. كليدواژه‌ها

Choosing a career path and educational guidance for the adolescent is one of the serious concerns of their parents and family. Numerous studies have examined career development in different groups but have not been done a study that has modeled career development among adolescents so far. The present study aimed to present a causal model of the relationship between future time perspective and long-term self-regulatory with career development. This study method was structural equations type of correlation modeling. Among the population of adolescent high school students in Sanandaj, 284 students were selected by a relative stratified random sampling method. Data gathered using tools of measurement of future time perspective by Husman & Shell )2008), adolescent self-regulatory inventory by Dias, Castillo & Moilanen (2014), school attitude assessment survey-revised by McCoach& Siegle (2003), and short form of the Australian version of the career development inventory Creed & Patton (2004). Data analysis was performed by structural equation modeling using AMOS & SPSS software. The findings of this study Confirmed that career development was predicted by access to the level of future time vision and school attitude; Self-regulation did not have a direct effect on school attitudes and career development; school attitude had no direct or causal effect on career development. In addition, the perspective of time and self-regulation mediated by school attitude did not have an indirect effect on career development. The findings of this study confirm the significant effect of the future perspective on the career development of adolescents in Sanandaj families.