بهينه سازي عملكرد سيكل رانكين آلي مبتني بر مطالعه مقايسه اي روش‌هاي باكس-بهنكن و مركب مركزي

در اين مقاله با كمك مدلسازي ترموديناميكي سيكل رانكين آلي، تاثير برخي پارامترها بر راندمان حرارتي و حرارت ورودي سيكل با استفاده از روش طرح ريزي آزمايش‌ها مورد بررسي قرار مي‌گيرد. بابهره گيري از اين تكنيك و تركيب آن با مدل حذف رگرسيون پس گرد مقدار راندمان حرارتي و حرارت ورودي سيكل به صورت توابعي از پارامترهاي موثر معرفي مي شوند. در اين راستا ابتدا با مقايسه دو روش پاسخ سطح و انتخاب رويه طراحي مركب مركزي، مقادير توابع پاسخ بر اساس متغيرهاي ورودي مشخص شده اند. مقادير عددي حاصل از توابع منتج از روش پاسخ سطح مركب مركزي، همخواني خوبي با ساير مقالات معتبر دارد. نتايج نشان مي‌دهند كه از ميان پارامترهاي موثر، مقادير دماي ورودي توربين، راندمان آيزنتروپيك توربين و نسبت دبي هاي جرمي سيال عامل به آب خنك كننده كندانسور، بيشترين تاثير را بر راندمان حرارتي دارند و همچنين براي حرارت ورودي به سيكل نيز بيشترين تاثير پذيري در تغيير دبي سيال عامل، اختلاف دماي كندانسور و دماي ورودي به توربين سيكل رانكين آلي مشاهده مي شود. نتايج بهينه سازي عددي بر مبناي تابع مطلوبيت و رويه پاسخ مركب مركزي نيز نشان دهنده حصول راندماني معادل با 36% به ازاي حرارت ورودي kW130 است.