بررسي تجربي رفتار مكانيكي ماسه تزريق شده با دوغاب سيمان در حضور متاكائولين

به‌تازگي به نوع خاصي از رس كائولينيت بنام متاكائولين در بتن توجه شده كه نتايج جالب توجهي به دنبال داشته است. هر چندكه، در بارۀ كاربرد اين مصالح در شاخه تزريق و بهسازي زمين پژوهش چنداني انجام نشده است و اثرات اين ماده بر رفتار مكانيكي خاك بستر به‌خوبي مشخص نيست. هدف اصلي اين تحقيق بررسي پارامتر هاي مكانيكي ماسه تزريق‌شده با دوغاب حاصل از تركيب سيمان و متاكائولين، در درصد هاي مختلف با رويكرد بهبود در عملكرد آن و به‌دست آوردن نسبت بهينه استفاده از متاكائولين است. براي بررسي رفتار خاك تزريق شده با دوغاب هاي سيمان و متاكائولين يك مدل آزمايشگاهي طراحي و ساخته شد. نمونه ها بعد از عمل آوري به‌مدت 14 و 28 روز تحت آزمايش هاي سه محوري با شرايط مختلف قرار گرفتند. به‌طوركلي نتايج نشان داد كه متاكائولين مي تواند در پايدارسازي هر چه بيش‌تر دوغاب سيمان تزريقي در مقابل پديده آب اندازي نقش مثبت ايفا كند. هم‌چنين با توجه به نتايج حاصل از آزمايش سه محوري روي خاك ماسه اي تزريق شده با دوغاب هاي سيمان و متاكائولين مشاهده شد، جاي‌گزيني درصدي از سيمان مصرفي با متاكائولين سبب همگن تر شدن، بهبود در شكل پذيري و نرم تر شدن رفتار پس از گسيختگي مي شود اما پارامتر چسبندگي ناحيۀ تزريق شده را در مقايسه با استفاده از سيمان خالص در دوغاب مقداري كاهش مي دهد. هم‌چنين با توجه به نتايج تحقيق حاضر و نتايج حاصل از تحقيق هاي محققان پيشين مشاهده مي شود مقدار استفاده بهينه از متاكائولين در دوغاب با توجه غلظت دوغاب و شرايط محيط از قبيل تنش همه جانبه تعيين مي شود و در حالت هاي مختلف بايد اين مقدار را با روش سعي و خطا به‌دست آورد. به‌طوركلي مي توان گفت با جاي‌گزين كردن درصدي از سيمان دوغاب با متاكائولين مي توان با حفظ تقريبي مقاومت فشاريِ خاك تزريق شده، شكل پذيري (افزايش كرنش نظير مقاومت حداكثر) را افزايش و مدول نرم‌شوندگي را كاهش مي‌دهد.