بررسي نقش سرمايه اجتماعي در تحولات نواحي شهري (مطالعه موردي: شهر دهدشت)

سرمايه اجتماعي حاصل شكل‌گيري و استقرار ارزش‌ها، هنجارها، سنت‌ها، عرف‌ها و قواعد به صورتي خودجوش و در بستري از روابط متقابل اجتماعي است، زمينه‌سازي همدلي، همكاري، نوع‌دوستي، وفاداري، وجدان كاري در زندگي اجتماعي از جانب افراد است. اين نوع از سرمايه بستر مناسبي براي بهره‌وري سرمايه انساني و فيزيكي و راهي براي نيل به موفقيت قلمداد مي‌شود. هدف از اين پژوهش بررسي نقش سرمايه‌هاي اجتماعي در توسعه شهري شهر دهدشت است. نوع تحقيق كاربردي و روش مورداستفاده توصيفي تحليلي مي‌باشد و براي گردآوري اطلاعات از روش‌هاي كتابخانه‌اي و ميداني (پرسشنامه، مشاهده و مصاحبه) استفاده‌شده، جامعه آماري پژوهش كليه ساكنان شهر دهدشت هستند كه با استفاده از فرمول كوكران نمونه‌اي به حجم 380 نفر از بين آن‌ها به‌صورت تصادفي انتخاب‌شده است. اعتبار پرسشنامه با استفاده از روش آلفاي كرون باخ آزمون شده است. در اين مطالعه، براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش‌هاي تحليل عاملي استفاده‌شده است. از ميان متغيرهاي مربوط به كيفيت زندگي،28 شاخص استخراج و با استفاده از تحليل عاملي به 6 عامل تقليل يافته‌اند، عوامل به‌دست‌آمده از تحليل عاملي جمعاً 63.39 درصد از واريانس را در برمي‌گيرند. در بين 6 عامل استخراج‌شده، عامل اعتماد اجتماعي به‌تنهايي 18.6 درصد واريانس را پوشش مي‌دهد كه تأثيرگذارترين عامل در مطالعه مي‌باشد؛ و عامل ناهنجاري‌هاي اجتماعي، با 3.6 درصد از واريانس كمترين تأثير را در توسعه شهري، شهر دهدشت داشته است.