سطح‌بندي شهرستان‌هاي استان آذربايجان‌شرقي براساس شاخص‌هاي سلامت محيطي

سيماي سلامت يك جامعه را بر اساس شاخص‌هاي سلامت آن جامعه مي‌سنجند و گذر سلامت را براساس روند تغييرات اين شاخص‌ها در طي زمان برآورد مي كنند و آن را مؤلفه اصلي پايداري يك جامعه مي دانند. در طرح موضوع سلامت، پيوسته بايد تأمين، حفظ و ارتقاء سلامت منظور نظر و هدف باشد يعني هميشه بايد نسبت به سلامت نگاهي جامع و همه جانبه داشت. هدف پژوهش حاضر بررسي مؤلفه هاي سلامت محيطي و بهداشتي استان آذربايجان شرقي مي باشد. متدولوژي پژوهش به روش توصيفي _ تحليلي و از نوع تحقيق كاربردي است. اطلاعات آماري مربوط به داده هاي سالنامه آماري مركز آمار سال 1390 براي استان آذربايجان شرقي است كه مجموعا 22 متغير را تشكيل مي دهد. پس از جمع آوري اطلاعات، داده هاي مربوطه به روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) شاخص سازي گرديده، وزن دهي به شاخص ها به طريق آنتروپي صورت پذيرفته است. نتايج بدست آمده از رتبه‌بندي 20 شهرستان استان نشان مي‌دهد كه شهرستان تبريز و اسكو جزو شهرهاي بسيار سالم هستند و شهرستان هاي عجب شير، ملكان و ورزقان در پايين ترين سطح قرار گرفته اند و جزو شهرستان هاي محروم از لحاظ مؤلفه هاي سلامت مي باشند. در پايان پژوهش حاضر فرضيات تحقيق در محيط نرم افزار SPSS از طريق ضريب همبستگي پيرسون مورد تحليل قرار گرفت؛ با افزايش جمعيت و درصد اشتغال هر شهرستان ميزان و سطح برخورداري از شاخص سلامت محيطي بيشتر شده كه گوياي وجود رابطه مستقيم و معناداري بين آن هاست.