اثرات گردشگري بر توسعه اقتصادي -اجتماعي شهرهاي ييلاقي استان خراسان رضوي (مطالعه‌موردي: شهر شانديز)

توسعه توريسم به خصوص در شهرهاي ييلاقي و تفرجگاهي، در صورت توجه به عوامل تأثيرگذار و برنامه‌ريزي براي آن مي‌تواند نقش عمده‌اي در توانمندسازي مردم محلي و تنوع‌بخشي به رشد اقتصادي و نيز خلق فرصت‌هاي شغلي جديد در ارتباط با ساير بخش‌هاي اقتصادي ايفا مي‌كند. منطقه شانديز از ديرباز ديار آشناي جهانگردان و طبيعت‌گردان بوده و اين حكايت از جايگاه والاي جغرافيايي، فرهنگي و تاريخي اين سرزمين دارد. اما با وجود قرارگيري در پيرامون كلانشهر مشهد و داشتن مواهب طبيعي‌ فرهنگي توريسم نتوانسته در زمينه گردشگري توسعه شايسته‌اي داشته باشد و به يكي از بخش‌هاي اقتصاد پر درآمد كشور تبديل شود. هدف كلي پژوهش بررسي ميزان تأثير گردشگري بر ارتقاء شاخص‌هاي اقتصادي شهر شانديز و ارائه راهكارهايي جهت توسعه گردشگري در اين شهر است. بدين منظور براي دستيابي به اهداف مورد نظر از دو روش كتابخانه‌اي و ميداني استفاده شده است. لازم به ذكر است كه در اين تحقيق به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار spss و excel استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه گردشگري به طور متوسط در ارتقاء شاخص‌هاي اقتصادي (افزايش درآمد، ايجاد اشتغال و تنوع شغلي) اثر‌گذار بوده است. دست اندركاران برنامه‏ريزي و توسعه‏ي گردشگري، بايستي با توجه به شرايط هر مقصد، نسبت به توسعه‏ي گونه‌اي از گردشگري كه بيشترين تناسب را با ويژگي‏هاي آن مقصد داراست تلاش نمايند.