تحليل آسيب شناسي و ارائه راهبردهاي مناسب توسعه گردشگري ساحلي در سواحل استان بوشهر

توسعه گردشگري، يكي از رويكردهاي ايجاد تحول اقتصادي – اجتماعي در مناطق مختلف جهان مي‌باشد كه همواره مورد توجه پژوهشگران و برنامه ريزان قرار دارد. در اين راستا استان بوشهر به جهت دارا بودن منابع بالقوه گردشگري، برخورداري از موقعيّت ممتاز جغرافيايي و...مي‌تواند ضمن بهره‌مندي از منافع اقتصادي (اشتغال، درآمد، تحصيل ارز و ...) از فرصت‌هاي اجتماعي، سياسي و فرهنگي نيز به نفع ساكنان منطقه و كشور برخوردار گردد. هدف اصلي اين پژوهش، آن است تا دريچه اي نو براي آمايش و توسعه گردشگري استان بوشهر ايجاد كرده و ضمن پرهيز از چند پارچگي، موازي كاري، خلأ فعّاليتي، بخشي نگري گردشگري و... به تقويت نقاط قوت و فرصت‌هاي موجود پرداخته و بتوان با برنامه ريزي و تدوين راهبردهاي مدبرانه، تهديدها وضعف هاي موجود منطقه را مبدل به فرصت و قوت نموده و زمينه توسعه اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي منطقه و كشور را فراهم كرد. در پژوهش حاضر روش تحقيق بكار برده شده توصيف تحليلي مي‌باشد؛ بر اساس مدل تحليل SWOT نتايج بدست آمده مبين اين واقعيت است كه استان بوشهر علي رغم برخورداري از قوتها و فرصت‌ها از جمله موقعيّت جغرافيايي، وسعت، تنوع منابع و جاذبه‌هاي طبيعي و تاريخي، فرهنگي، چشم اندازهاي زيبا، جنگلهاي حرا و... گرفتار ضعف‌ها و تهديدهاي مختلفي همچون، كمبود زيرساختهاي گردشگري، ضعف تبليغات، چند پارچگي مديريت، تبليغات سوء جهاني است.