پهنه بندي مخاطرات طبيعي مقاصد گردشگري با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS)(مورد مطالعه: شهرستان شفت)

به طور كلي مخاطرات طبيعي از جمله عوامل تهديدكننده مقاصد گردشگري هستند كه منجر به تغيير در روند توسعه گردشگري يك منطقه مي شوند؛ بنابراين با استفاده از پهنه بندي مخاطرات طبيعي و شناخت و ارزيابي توان اكولوژيك منطقه مي توان محدوده هاي مستعد توسعه گردشگري را شناسايي و زيان هاي ناشي از مخاطرات را تا اندازه اي كاهش داد. در اين تحقيق پهنه بندي مخاطرات طبيعي مقاصد گردشگري شهرستان شفت مورد مطالعه قرار گرفته است. شفت از شهرستان هاي شمال ايران است كه در غرب استان گيلان واقع شده است. كوه‌هاي تالش كه منبع بزرگي از برف زمستاني و باران‌هاي مناسب مي‌باشند، در نزديكي اين شهرستان قرار گرفته اند كه سرچشمه رودخانه ها و چشمه هاي متعددي در محدوده اين شهرستان مي باشند. برخورداري از چشم انداز هاي طبيعي نظير ييلاقات ، آبشارها و قرارگيري دو بقعه امام زاده ابراهيم و امام زاده اسحاق در محدوده شهرستان شفت باعث شده است اين شهرستان جايگاه ويژه اي در توسعه گردشگري استان گيلان از لحاظ اكوتوريسم و گردشگري مذهبي داشته باشد. با توجه به ميزان اهميت اين شهرستان به عنوان يك مقصد گردشگري مهم در اين تحقيق براساس داده هاي مختلف محيطي، مدلي براي پهنه بندي مخاطرات طبيعي توسعه گردشگري در شهرستان شفت ارائه شد كه بر رويكرد ارزيابي چند عامله استوار است.مدل فوق با استفاده از وزن دهي به معيارها با فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) و تحليل هاي فضايي در محيط GIS همراه شد تا نمايش بهينه توان سرزمين در سه طبقه بسيار مطلوب(كم خطر)، نيمه مطلوب(خطر متوسط) و نامطلوب(خطر زياد) براي توسعه گردشگري ، فراهم شود.نتايج نشان داد كه 52.32 درصد از كل سري داراي پهنه مطلوب براي گردشگري و 39.30 درصد از كل سري داراي پهنه نيمه مطلوب و 8.38 درصد داراي پهنه نامطلوب براي توسعه گردشگري مي باشد.