بررسي عوامل موثر بر مشاركت شهروندان در فعاليت‌هاي عمراني و خدماتي شهرداري (مطالعه‌موردي: محله وليعصر شمالي، تهران)

مشاركت كليه‌ي شهروندان در فعاليت‌هاي شهري است كه مي‌تواند مشروعيت، مقبوليت و رضايت‌مندي شهروندان را براي مديريت شهري توأمان به ارمغان آورد. در اين ميان توجه به مشاركت مردم در اداره امور شهرها چندي است كه در ايران به‌صورت علمي و عملي مطرح گرديده و اقدامات خوبي نيز در اين راستا انجام گرفته اما به‌نظر مي‌رسد اين فعاليت‌ها آنچنان كه بايد نتوانسته مشاركت‌هاي مردمي را به‌صورت واقعي در اداره امور شهري جذب نمايد. بر ‌اين اساس، هدف از انجام اين پژوهش، شناسايي ميزان مشاركت شهروندان در طرح‌‌هاي توسعه عمراني است. رويكرد حاكم بر اين پژوهش توصيفي‌– تحليلي است. در تحقيق حاضر ابزار گردآوري داده‌ها و اندازه متغيرها، پرسشنامه داده‌هاي مورد نياز از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني گردآوري شده ‌است. در بخش ميداني ابزار؛ مشاهدات مستقيم، مصاحبه و توزيع پرسشنامه بوده ‌‌است. جامعه‌ي آماري پژوهش را شهروندان محله وليعصر شمالي، تهران در سال 1396 تشكيل مي‌دهند كه از ميان آنها و بر اساس فرمول نمونه‌گيري كوكران، نمونه‌اي به حجم 200 نفر سرپرست خانوار به روش تصادفي ساده انتخاب شده است. روايي ابزار تحقيق (پرسشنامه محقق‌ساخته) از طريق محاسبه آلفاي كرونباخ سطح اطمينان 85% را نشان مي‌دهد. در نهايت نتيجه تحقيق نشان داد كه مشاركت شهروندان در فعاليت‌هاي عمراني و خدماتي گوياي اين مطلب است كه شهروندان از مشاركت بالايي برخوردار نبوده‌اند است. آزمون اسپيرمن رابطه تا سطح 99% معنادار بين ميزان تحصيلات (مهمترين مؤلفه پايگاه اجتماعي) را نشان مي‌دهد كه اين در واقع بيانگر اين است كه با افزايش سطح تحصيلات، ميزان مشاركت شهروندان در طرح‌هاي عمراني نيز بيشتر خواهد شد. ارتباط بين ميزان تحصيلات شهروندان و ميزان مشاركت آنها در مراحل مختلف برنامه‌ريزي طرح‌هاي عمران شهري تا سطح 99% معنادار مي‌باشد.