تحليل فضايي پايداري سكونتگاه هاي مناطق روستايي در استان ايلام

هدف از مطالعه حاضر تحليل فضايي پايداري سكونتگاه‌هاي مناطق روستايي در استان ايلام با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) مي‌باشد. اين پژوهش از نوع مطالعات توصيفي تحليلي است و جهت جمع‌آوري اطلاعات از روش‌هاي اسنادي ـ ميداني استفاده شده است. در انجام اين مطالعه ابتدا اطلاعات مورد نياز در زمينه موضوع و منطقه جمع‌آوري و سپس بر اساس روشي سيستمي و با استفاده از رايانه، تجزيه و تحليل و جمع‌بندي داده‌ها و همچنين تلفيق و تركيب لايه‌هاي اطلاعاتي صورت گرفته و در ادامه نقش عوامل موثر بر الگوهاي استقرار فضايي سكونتگاه‌هاي روستايي استان ايلام تحليل شده است. نتايج نشان داد، 28.42 درصد استان ايلام (5583 كيلومتر مربع) در پهنه‌ي مساعد قرار دارد كه در اين پهنه، 486 سكونتگاه روستايي استقرار يافته است. پهنه‌ي نسبتاً مناسب يا متوسط، به لحاظ استقرار پايدار سكونتگاه‌هاي روستايي، داراي مساحتي برابر با 8902 كيلومتر مربع بوده كه 423 سكونتگاه روستايي برابر با 39.49 درصد از كل سكونتگاه‌هاي روستايي استان ايلام است را در بر مي‌گيرد. همچنين، پهنه‌ي نامناسب به لحاظ استقرار پايدار سكونتگاه‌هاي روستايي، 5154 كيلومتر مربع يا 26.24 درصد از مساحت كل استان را در بر مي‌گيرد كه شامل 162 سكونتگاه روستايي مي‌شود. بنابراين ملاحظه مي‌شود كه ساكنان سكونتگاه‌هاي روستايي در گذشته به صورت تجربي و بومي به درصد بالايي از عوامل مؤثر بر پايداري استقرار سكونتگاه‌ها توجه كافي نموده‌اند.