اولويت‌بندي روستاهاي هدف گردشگري استان خراسان جنوبي با استفاده از تكنيك تصميم‌گيري چند معياره AHP و Topsis

گردشگري روستايي يكي از اشكال گردشگري است كه توانسته است گردشگران بسيار زيادي را از طريق جاذبه‌هاي طبيعي، تاريخي و فرهنگي جذب نمايد و اهميت زيادي در بهبود شرايط اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي نواحي روستايي دارا مي‌باشد. بايد اذعان نمود كه همه روستاهاي كشور قابليت توسعه صنعت گردشگري را ندارند به‌همين علت سازمان ميراث فرهنگي_گردشگري و صنايع‌دستي گروهي از روستاها را كه داراي قابليت گردشگري‌اند به‌عنوان روستاهاي هدف گردشگري انتخاب نموده است كه اين دسته از روستاها داراي پتانسيل‌هاي طبيعي، تاريخي و فرهنگي براي جذب گردشگر و همچنين سرمايه‌گذاري مناسب مي‌باشند. در پژوهش حاضر از روش تحقيق توصيفي _ تحليلي استفاده‌ شده است در اين پژوهش كه پس از تعريف معيارها اصلي (جاذبه طبيعي‌، جاذبه انساني، دسترسي‌، زيرساخت و خدمات و زمين‌) و همچنين مشخص نمودن زير معيارها وزن‌دهي به آن‌ها با استفاده از نظرات كارشناسان و متخصصان وزن هركدام از معيارها با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) مشخص و سپس به اولويت‌بندي شش روستاي هدف گردشگري استان خراسان جنوبي با استفاده از روش تصميم‌گيري چند معياره TOPSIS پرداخته شد. بر اين اساس نتايج تحقيق نشان داد كه روستاي چنشت در اولويت اول روستاهاي هدف گردشگري استان به‌علت دارا بودن جاذبه‌هاي طبيعي و تاريخي فراوان قرار مي‌گيرد و به‌علت دارا بودن پتانسيل‌هاي طبيعي و تاريخي در حوزه گردشگري نيازمند توجه بيشتر به امر سرمايه‌گذاري در حوزه زيرساخت‌ها مي‌باشد و همچنين در اين اولويت‌بندي صورت گرفته شده روستاي افين در اولويت آخر (ششم) قرار گرفت. و در نهايت به‌منظور فعال‌سازي خدمات گردشگري در روستاهاي هدف، راهكار ارائه‌ شده است.