افزايش توان مشاركت فضايي دانش‌آموزان دبيرستاني با تدريس «كارآفريني و كارگاه توليد»

پژوهش‌هاي متعددي در زمينه تاثير آموزش كارآفريني بر ابعاد شخصيتي و مهارت‌آموزي دانش‌جويان انجام شده است و لازم است اين توجه نسبت به تاثير آموزش كارآفريني بر ابعاد مشاركت فضايي دانش‌آموزان صورت پذيرد. هدف: ميزان تاثير آموزش كارآفريني بر مشاركت فضايي دانشآموزان در امور مدرسه و كمك به حل مشكلات آن بررسي شود تا ميزان آمادگي دانش‌آموزان براي مشاركت در فضاهاي سطوح بالاتر مانند شهرها، روستاها و محيط زيست، شناخته شود. ابزار گردآوري داده‌ها براي تحقيق، پرسشنامه در قالب طيف ۵ گزينه‌اي ليكرت مي‌باشد كه بين ۵۳ دانش آموز پايه يازدهم به عنوان گروه آزمايش ۴۷ دانش‌آموز پايه دهم به عنوان گروه گواه توزيع شد. پايايي پرسشنامه با روش كرونباخ با مقدار 0.894 و روايي آن را كارشناسان خبره دانشگاهي تاييد نمودند. از آزمون من ويتنيU براي سنجش تفاوت دو گروه آزمايش و گواه، همچنين آزمون همبستگي براي مقايسه دو گروه در ميزان تأثير آموزش كارآفريني بر ميزان توانمندي مشاركت در امور مدرسه استفاده مي‌شود. فرضيه صفريعني: عدم وجود تفاوت بين گروه آزمايش و گواه در ۵ متغير كار تيمي، توان بيان مشكلات و راه‌حل‌ها، توان بحث و ارزيابي، مشاركت در امور مدرسه و توان تأثيرگذاري در گروه دوستان و بر اولياي مدرسه، رد شد. نتايج از آزمون همبستگي اسپيرمن بين افزايش توانمندي‌ها و مشاركت در امور مدرسه نشان داد: گروه آزمايش در اين بخش به طور معناداري بهتر از گروه گواه است و آموزش اين درس بر متغير وابسته موثر است و دانشآموزان مايل و قادرند كه در مديريت فضايي مدرسه مشاركت نمايند.